Βρεθήκαμε το πρωί με τον Γιώργο Καρακύρη και τον Τάκη Καπλαντζή για να ανέβουμε στην κορυφογραμμή του Υμηττού και να μπούμε στο γνωστό βάραθρο. Είχαμε σκοπό να κάνουμε και κάποιες βελτιώσεις αρματώματος και αντικαταστάσεις σε παλιά γαλβανιζέ βύσματα και σπίτ που έχουν παρουσιάσει σκουριές και φθορές αντίστοιχα, αλλά ο Τάκης θα έφευγε, οπότε μπήκαμε για απλή επίσκεψη, χωρίς τρυπάνι. Τα δεσίματα τα κάναμε αναγκαστικά στις υπάρχουσες αγκυρώσεις και σε φυσικές δεσιές, διαπιστώνοντας για μια ακόμη φορά ότι κάποιοι φεύγοντας από το σπήλαιο παίρνουν τα παξιμάδια που αφήνουμε πάνω στα βιομηχανικά. Εμείς στα σημεία που χρησιμοποιήσαμε αφήσαμε βέβαια τα παξιμάδια για τον επόμενο σπηλαιολόγο να τα χρησιμοποιήσει, ελπίζοντας να τα ξαναβρούμε εκεί.
Κατεβήκαμε μέχρι το πατάρι στα 70μέτρα, ξενάγησα τον Γιώργο που ερχόταν για πρώτη φορά, του είπα για τη συνέχεια προς τα κάτω, τα νέα κομμάτια που εξερευνήσαμε πριν από μερικά χρόνια και το παράθυρο που βλέπαμε απέναντι από το πατάρι το οποίο ήταν η αφορμή για το στήσιμο της μεγάλης τραβέρσας πρόσβασης που μας οδήγησε στις νέες αίθουσες. Τσιμπήσαμε κάτι και ξεκινήσαμε για πάνω βρίσκοντας χρόνο να φωτογραφήσουμε κάποια όμορφα σημεία. Προλάβαμε ανοιχτό και το αναψυκτήριο στην Καλοπούλα για ένα ζεστό τσάι.
Άγγελος Βλαχόπουλος

Από τις 16/2/20 που είχαμε εντοπίσει τα δύο σπήλαια με την βοήθεια του Γιώργου, φίλου κυνηγού από την περιοχή, μας έτρωγε η περιέργεια να δούμε τι γίνεται εκεί μέσα.
Ξέραμε ότι και τα δύο ήταν φραγμένα και μάλιστα από μεγάλες πέτρες, κι έτσι εξοπλιστήκαμε κατάλληλα.
Στο πρώτο σπήλαιο μετά από δεκαπέντε λεπτά περπάτημα, ξεκινήσαμε βγάζοντας πέτρες, αλλά χρειαστήκαμε πιο δραστικά μέτρα όταν βρεθήκαμε μπροστά σε ένα μικρό βράχο που δεν μπορούσαμε να δέσουμε και να σηκώσουμε. Έτσι σπάσαμε με τα καψούλια μας μερικά κομμάτια του ώσπου έφυγε κάτω και στο κενό που άφησε χωρούσαμε πια να περάσουμε. Βρεθήκαμε σε θαλάμους με όμορφο διάκοσμο απ’ όπου είναι και οι περισσότερες φωτογραφίες της εξόρμησης. Το ολικό βάθος του ήταν περίπου 25 μέτρα και τοποθετήσαμε ένα βιομηχανικό βύσμα.
Στο δεύτερο που είχε και περισσότερο περπάτημα βρεθήκαμε μπροστά σε ένα βράχο που μας ταλαιπώρησε λιγάκι, επειδή ήταν τόσο βαρύς και ογκώδης που λίγο να έβρισκε δεν κουνιόταν και βέβαια ούτε συζήτηση για να τον σηκώσουμε. Όταν μετά από αρκετή προσπάθεια έφυγε κι αυτός κάτω , αρματώσαμε πάλι με βύσμα και βραχοδεσίματα και κατεβήκαμε σε ολικό βάθος 20μέτρα περίπου. Αυτή τη φορά δεν συναντήσαμε παρά μόνο ελάχιστο διάκοσμο και τραβήξαμε πολύ λίγες φωτογραφίες.
Κλείνοντας τις δύο αυτές εκκρεμότητες, πάμε για καινούρια σημεία που γνωρίζουν κάτοικοι της περιοχής.
Ήμασταν οι: Γεράσιμος Κρεμμύδας, Τάκης Καπλαντζής, Άγγελος Βλαχόπουλος.