Monthly Archives: July 2015

18η Πανελλήνια Σπηλαιολογική Συνάντηση 15-19/7/15 Φαράγγι Ουρλιά

18η ΠΣΣ 18-7-15 Όλυμπος
Το Βουνό των Θεών όπως και να το κάνεις αποτελεί πειρασμό μόνο που αναφέρει κανείς μια εξόρμηση γι’ αυτό. Στη Πανελλήνια Σπηλαιολογική Συνάντηση φέτος, αποφασίσαμε ότι θα έπρεπε να αφιερώσουμε τουλάχιστον μία μέρα για να κατέβουμε το Φαράγγι του Ουρλιά. Μιας και είναι αρκετά μακρυά από την Αθήνα, δύσκολα θα κανονιστεί κατάβαση σ’ αυτόν.
Μαζί μας θα έμαιναν και αρκετοί “καθαροί” Σπηλαιολόγοι που από μέρες πρίν είχαμε μπολιάσει με το μικρόβιο αυτής της ευκαιρίας για φαράγγι και υπέκυψαν μάλλον εύκολα!
Φτάσαμε το Βράδυ της Παρασκευής με τον Γεράσιμο και κατ’ ευθείαν νοιώσαμε την ζεστή Βορειοελλαδίτικη φιλοξενία στα πρόσωπα των διοργανωτών, που μας υποδέχτηκαν σ’ ένα μέρος με μεγάλη απλωσιά, νερά άφθονα, έναν πολύ όμορφα διαμορφωμένο χώρο για να στηθούν πάρα πολλές σκηνές με πολύ περισσότερες ανέσεις απ’ αυτές που συνήθως έχουμε συνηθήσει στις εξορμήσεις μας.
Στο μέρος αυτό είχα ξαναμείνει 4-5 χρόνια πρίν, κατά τη διάρκεια μιας Πανελλήνιας Συνάντησης κατάβασης Φαραγγιών, αλλά τότε δεν υπήρχε ούτε το πολύ όμορφα φτιαγμένο περίπτερο, ούτε η διαμόρφωση του κατασκηνωτικού χώρου που είδαμε φέτος.
Ξημέρωσε μια ηλιόλουστη μέρα το Σάββατο και αφού μαζευτήκαμε στο περίπτερο για πρωινό, ξεκινήσαμε με την άνεσή μας. Στο φαράγγι θα πήγαιναν πολλές ομάδες και μάλιστα με άτομα που δεν είχαν εκπαίδευση σε καταβάσεις, όπως καταλάβαμε όπως περνάγαμε από δίπλα τους και ευτυχώς μπήκαμε πρώτοι και δεν πέσαμε σε αναμονές.
Η ομάδα: Απόλλωνας Θρασυβουλίδης, Μίλτος Χασιαλής, Γιώργος Πορτοκάλογλου, Άννα Ραπάνη, Παναγιώτης Γεωργίου, Λάμπρος Μακροστέργιος, Μαρία Βασίλογλου, Νίκος Παππάς, Αλέξανδρος Τσεκούρας, Γεράσιμος Κρεμμύδας, Χάρις Νικολαίδου, Θωμάς Θεοδοσιάδης και ο γράφων Άγγελος Βλαχόπουλος.
Ανεβήκαμε το άνετο και σκιερό μονοπάτι που οδηγεί σε διάφορες εισόδους των τεχνικών κομματιών και φτάσαμε στη δεύτερη είσοδο που ήταν ο στόχος μας, μπήκαμε μέσα στο ποτάμι, και ξεκινήσαμε την κατηφόρα.
Το άσχημο ήταν ότι πριν προλάβουμε να κάνουμε μερικά βήματα και πριν ακόμα ξεκινήσουμε τις καταβάσεις, ένα γλίστρημα έβγαλε εκτός μάχης την Μαρία κι έτσι ο Λάμπρος έμεινε μαζί της και τη συνόδευσε σε νοσοκομείο όπου δυστυχώς, όπως μάθαμε αργότερα που τους ξανασυναντήσαμε στην συγκέντρωση, διαπιστώθηκε ότι είχε μικρό κάταγμα στον καρπό της.
Οι υπόλοιποι συνεχίσαμε και το τοπίο μας εντυπωσίασε. Είχα ξεχάσει κι εγώ που είχα χρόνια να έρθω, πόσο όμορφα ήταν, κρατώντας μόνο μια γενική ευχάριστη ανάμνηση. Πρόκειται για σχετικά ανοιχτή κοίτη χωρίς στενώματα που επιταχύνουν το νερό και δημιουργούν υδρολογικά φαινόμενα, κι έτσι η επικινδυνότητα περιορίζεται περισσότερο στα γλιστρήματα παρά σε οτιδήποτε άλλο. Περάσαμε τις καταβάσεις με άνεση και οι σπηλαιολόγοι μας ήταν όλο χαμόγελα, ιδίως όταν υπήρχε άλμα ή τσουλήθρα που τα ευχαριστηθήκαμε όλοι ανάλογα! Οι ζωηροί της παρέας ξαναανέβαιναν μέχρι να περάσουν οι υπόλοιποι και χόρτασαν βουτιές. Το τελευταίο άλμα των οκτώ περίπου μέτρων το κάναμε όλοι, ακόμα και άτομα που δεν είχαν εμπειρία στο κολύμπι.
Βγήκαμε κατά τις 15:30′ και έτσι είχαμε πολλή άνεση στο να αλλάξουμε και να είμαστε εγκαίρως στο χώρο της συνάντησης για τις παρουσιάσεις.
Πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν το ότι παρ’ όλη την τρέχουσα οικονομικοπολιτική δυσχέρεια στη χώρα μας, υπήρχαν πάνω από εκατό άτομα που επέλεξαν να συμμετέχουν σ’ αυτή τη συνάντηση.