Το Σάββατο 19/5/18 ξαναπήγαμε στην οικοδομή για επαναλήψεις των τεχνικών του Σεμιναρίου και συμπληρώματα σε ότι δεν είχαμε κάνει το προηγούμενο, με πολύ καλά αποτελέσματα. Αυτό επαληθεύτηκε και την Κυριακή που πήγαμε σε πραγματικό πεδίο με νερό, στο φαράγγι της Νέδας, όπου φάνηκαν τα αποτελέσματα της προπόνησης. Μαζί μας ήταν κι ο Γιώργος Εξηνταβελώνης από την Καλαμάτα με τον οποίο ήμασταν στην τετραμελή ομάδα που εξερεύνησε και ασφάλισε για πρώτη φορά το φαράγγι πριν 6-7 χρόνια.
Ανεβήκαμε από το μονοπάτι που ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση, μετά τις προσπάθειες και του Γιώργου που πριν μήνες ανέβασε χορτοκοπτικό. Το υγρό στοιχείο ήταν έντονο και διασκεδάσαμε με τα μικρά άλματα και τις καταβάσεις. Στο σημείο που σχηματίζεται μια χαρακτηριστική χύτρα στην οποία συνήθως πέφτουμε με άλμα 2-3μέτρα, αναγκαστήκαμε να βάλουμε σχοινί επειδή ένας μεγάλος κορμός έχει σφηνώσει στο κέντρο κάνοντάς το επικίνδυνο, πρόσθεσε όμως μια πινελιά περιπέτειας στο μικρό και όμορφο φαράγγι. Συνεχίσαμε και περάσαμε τον 30μετρο καταρράκτη και χωρίς να βγούμε από το μεταλλικό γεφυράκι που οδηγεί στο μονοπάτι της επιστροφής, κατεβήκαμε στην κύρια κοίτη της Νέδας με άλλα δύο τεχνικά κατεβάσματα. Εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούσαμε να επισκεφθούμε τη «σπηλιά» από την οποία περνάει το ποτάμι, λόγω της μεγάλης ποσότητας του νερού που δεν θα μας επέτρεπε να επιστρέψουμε με ασφάλεια και αποφασίσαμε να ανέβουμε στα αυτοκίνητα από την κοίτη. Ήταν πολύ καλή εμπειρία και σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα διαδρομή από το κλασσικό μονοπάτι. Σύντομα αντικρύσαμε το πέτρινο τοξωτό γεφύρι, που είναι στο ξεκίνημα του μονοπατιού, αλλάξαμε και περάσαμε από ένα ταβερνάκι της περιοχής για ανεφοδιασμό.
Όλοι οι νέοι στο άθλημα φίλοι μας ενθουσιάστηκαν από την εμπειρία και περιμένουν ακόμα περισσότερες από μεγαλύτερα κι ομορφότερα φαράγγια, όπως της Ροσκάς που κανονίζουμε για τις επόμενες μέρες.
Καλές και ασφαλείς καταβάσεις.
Άγγελος Βλαχόπουλος

Την Τετάρτη 9/5/18 ξεκίνησε το φετινό Σεμινάριο Μύησης με τα θεωρητικά και στη συνέχεια το Σάββατο προπονηθήκαμε στην Οικοδομή στου Παπάγου.
Την Κυριακή 13/5/18 μπήκαμε στο πρώτο φαράγγι, της Γερακίνας, όπου εφαρμόσαμε τις τεχνικές σε πραγματικό πεδίο. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία για όλους, τα πήγαν πολύ καλά και πήραν μια πραγματική εικόνα για τη δραστηριότητα. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στα αυτοκίνητα και πολύ σύντομα βρεθήκαμε σε ταβερνάκι της περιοχής για τα περαιτέρω.

Την εξερεύνηση του σπηλαίου που είχαμε πάει στις 21/4/18 συνεχίσαμε αυτό το Σάββατο και παρ’ όλο που έδινε άστατο καιρό αναχωρήσαμε δύο από την Αθήνα, η Ξένια Γεωργοπούλου κι εγώ για να συναντήσουμε τον Γιώργο Εξηνταβελώνη που ήρθε μαζί με την κόρη του τη Μαριθένη από την Καλαμάτα.
Ξεκινήσαμε εντοπίζοντας το σπήλαιο μέσα στην πυκνή βλάστηση και ανοίγοντας πέρασμα προετοιμασμένοι αυτή τη φορά με τα κατάλληλα εργαλεία, φτιάξαμε μονοπάτι. Επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και ετοιμαστήκαμε για την επερχόμενη καταιγίδα που προέβλεπαν τα δελτία καιρού, στήνοντας τις σκηνές μας και μετά ζωστήκαμεμε τα υλικά μας και ξεκινήσαμε.
Στην είσοδο της σπηλιάς ο Γιώργος είχε ετοιμάσει το πρώτο σχοινί και γρήγορα περάσαμε την πρώτη αλλαγή, τοποθετήσαμε νέες αγκυρώσεις στην ανεξερεύνητη διαδρομή και αρχίσαμε την κατάβαση στην αριστερή μεριά του παταριού, μιας και στη δεξιά είχαμε διαπιστώσει ήδη ότι σταματούσε στα 45 περίπου μέτρα. Από το ρελέ φαινόταν ο πάτος κάπου 35 μέτρα χαμηλότερα και έστριβε προς τα αριστερά όπως και στην άλλη μεριά. Μια αψίδα στην άκρη του μικρού διαδρόμου έδινε ελπίδες για συνέχεια. Σύντομα βρεθήκαμε στο σημείο όπου δυστυχώς διαπιστώσαμε ότι αν υπήρχε συνέχεια, ήταν θαμμένη κάτω από πάρα πολλές πέτρες και μικρούς βράχους. Το σπήλαιο τελικά είχε περίπου 55 μέτρα βάθος στο αριστερό και 45 στο δεξιό πηγάδι.
Βρήκαμε σκελετούς ζώων και μάλιστα το ένα είχε πέσει μαζί με την αλυσίδα του που τελείωνε σε σχοινί ναυτικού τύπου νέας εποχής. Ο διάκοσμος ήταν λίγος και μόνο σε συγκεκριμένα σημεία υπήρχε στολισμός, τα τοιχώματα όμως είχαν γλυφές και scallops, ενδείξεις έντονης ροής νερού κάποιας παλιάς περασμένης εποχής.
Πήραμε μερικές φωτογραφίες και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Κοντά στην έξοδο ακούσαμε τους ήχους μιας καταιγίδας που τελικά μας προσπέρασε από λίγο βορειότερα. Μόνο μερικές σταγόνες έπεσαν στο τζάμι του αυτοκινήτου όπως πηγαίναμε για ένα ταβερνάκι σε κοντινό χωριό.
Άγγελος Βλαχόπουλος