Η Κυριακή αυτή μας υποδέχτηκε με μια ελαφριά ψιχάλα και αρκετή νέφωση, αλλά αυτό καθόλου δεν μας πείραξε, γιατί από ζέστη είχαμε αρκετή αυτές τις μέρες
Φτάσαμε στο σημείο που αφήνουμε το αυτοκίνητο κοντά στην είσοδο του σπηλαίου και αρχίσαμε τις ετοιμασίες. Είχαμε σκοπό να φτάσουμε στο μεγάλο πατάρι στα 70μέτρα, οπότε μοιράσαμε τα υλικά και αρχίσαμε τις αλλεπάλληλες καταβάσεις. Μετά την πρώτη 6άμετρη, περάσαμε τα στενώματα που έχει εκεί, κάπου στα 8 μέτρα και έως τα 15, προωθώντας τα σακίδια από χέρι σε χέρι και σύντομα φτάσαμε στο μικρό πατάρι από το οποίο ξεκινούν οι κύριες καταβάσεις.
Πρόκειται για διάκλαση, μία ρωγμή δηλαδή στον ορεινό όγκο που σε αρκετά σημεία είναι στενή και είναι παντού καλυμμένη με μυτερά σαν κοράλλια ασβεστιτικά σπηλαιοθέματα.
Το αρμάτωμά του απαιτεί ακρίβεια μιας και όπου ακουμπήσει και τριφτεί το σχοινί, μπορεί να πληγωθεί σοβαρά και να χρειαστεί να το κόψουμε. Με αντικριστές αγκυρώσεις και παρακάμψεις κρατήσαμε τα υλικά μας ανέπαφα κι εμείς φτάσαμε στο σκοπό μας, όπου τσιμπώντας κάτι πληροφόρησα τα παιδιά για το νέο μέρος του σπηλαίου που ανακαλύψαμε, την πρόσβασή του που αρχίζει από αυτό το πατάρι, τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και την τελική αίθουσα που κατεβήκαμε πριν πέντε χρόνια περίπου.
Χωρίς να βιαζόμαστε αρχίσαμε να ανεβαίνουμε κι ο Ανδρέας ανέλαβε το ξαρμάτωμα. Σύντομα φτάσαμε στο μικρό πατάρι, μαζέψαμε τα υλικά στους σάκους και δίνοντάς τους πάλι ο ένας στον άλλο περάσαμε τα στενώματα. Βγήκαμε αργά το μεσημέρι σε μια ηλιόλουστη μέρα, με τον καιρό να έχει αλλάξει διαθέσεις.
Ανδρέας Λιόσης, Άγγελος Βλαχόπουλος και ακόμη ένα άτομο που δεν θέλει να δημοσιεύεται το όνομά του στο διαδίκτυο.

Χρόνια είχα να κατέβω στο βάραθρο αυτό και δεν είχα δει τα καινούρια συρματοπλέγματα που τοποθέτησε ο στρατός κόβοντας το μονοπάτι που ακολουθούσε μια ομαλή πορεία ανεβαίνοντας λίγο και πολύ σύντομα κατηφόριζε προς την Πυρναρή, το ρέμα που ένα χιλιόμετρο πιο πάνω και πολύ κοντά στην κοίτη του βρίσκεται το σπηλαιοβάραθρο.
Αναγκαστήκαμε να ανέβουμε αρκετά ψηλά και κάποτε πέσαμε στο ρέμα. Κόψαμε αριστερά στις αποθέσεις μιας παλιάς απόπειρας διάνοιξης σήραγγας, βρήκαμε το μεγάλο άνοιγμα που έχει διάμετρο 10-15μέτρα και ξεκινήσαμε το αρμάτωμα.
Μετά από το κατέβασμα των 35μέτρων που έχει, βρεθήκαμε στην μεγάλη αίθουσα του σπηλαίου. Περιηγηθήκαμε για λίγο και ανεβήκαμε 10μέτρα στο βάθος της αίθουσας για να προσεγγίσουμε και το τελευταίο μέρος με μια κατάβαση 15 μέτρα. Εκεί, εμείς κι άλλοι συνάδελφοι, έχουμε προσπαθήσει να προχωρήσουμε κι άλλο προς τα κάτω, ξεμπαζώνοντας τα μικρά ανοίγματα. Δεν έχουμε δυστυχώς κατορθώσει να κάνουμε κάτι σημαντικό.
Επιστρέψαμε στη μεγάλη αίθουσα αντικρίζοντας τον κατακάθαρο ουρανό και ανεβήκαμε για την επιστροφή.
Ανδρέας Λιόσης, Άγγελος Βλαχόπουλος και ακόμη ένα άτομο που δεν θέλει να δημοσιεύεται το όνομά του στο διαδίκτυο.

Ηλιόλουστη ημέρα και πρόθυμη συντροφιά, ότι καλύτερο για μια σύντομη εξόρμηση στο σχετικά κοντινό μας Φαράγγι. Ξεκινήσαμε οι τρείς μας τις καταβάσεις μέχρι που κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι έχουμε κι άλλη συντροφιά, ένα ζωάκι που για κάποιο λόγο έκανε σάλτο μορτάλε, μπορεί κι από κάποιο πουλί που προσπάθησε να το κάνει μεζεδάκι. Δύσκολα θα ξεμπερδέψει στο λούκι που μπήκε. Εμείς το αφήσαμε στην ησυχία του και συνεχίσαμε τις καταβάσεις με λίγο νερό που προς το τέλος χάθηκε τελείως ταξιδεύοντας υπογείως πρός τον αιώνιο προορισμό του, τη θάλασσα του Αγ.Κωνσταντίνου. Τράμπας Κώστας, Βαλλογιάννης Ανδρέας, Βλαχόπουλος Άγγελος.

Η μετακίνηση μεταξύ Νομών ακόμη δεν επιτρέπεται, οπότε ο Υμηττός με τα πάμπολλα σπήλαιά του, έγινε πάλι τόπος να εκτονώσουμε λίγο από τον εγκλεισμό αυτής της εποχής. Το σπηλαιοβάραθρο έχει ολικό βάθος κάπου στα 50 μέτρα με αρκετό διάκοσμο, πολλά κομμάτια του οποίου βρίσκονται κομμένα και πεσμένα από φυσικά αίτια σε παλιότερες εποχές.

Μια ακόμη φορά πήγαμε για εξάσκηση στις τεχνικές στο γνωστό μας βάραθρο . Πολλαπλές αλλαγές στο αρνητικό τοίχωμα και μέχρι τοποθέτηση σπηλαιολογικού βύσματος είχε το πρόγραμμα.
Παναγιώτης Γεωργίου, Ανδρέας Λιόσης, Άρτεμις Χαλάστρα, Σπύρος Στύλιος, Κώστας Τράμπας, Άγγελος Βλαχόπουλος.

Μετά από ένα Πάσχα που ως γνωστόν είναι καταναλωτικόν του αρνιού, των γλυκών και άλλων πολλών, είπαμε να ξεμουδιάσουμε λιγάκι. Πήγαμε στο βάραθρο του Υμηττού τέσσερα άτομα, ένας εκ των οποίων, ο Χρήστος ήταν η ευχάριστη έκπληξη της ημέρας! Όντας μόνιμος κάτοικος Σουηδίας από χρόνια, δυστυχώς τον βλέπουμε πολύ σπάνια. Απόλλωνας Θρασυβουλίδης, Χρήστος Μπουγιώτας, Ανώνυμος φίλος και Άγγελος Βλαχόπουλος.