Monthly Archives: February 2016

14/2/16 Κοπή Πίτας του ΣΠΕΛΕΟ στο Σπήλαιο Αφαίας

Την Κυριακή είπαμε να μην σπάσουμε την συνέχεια στις κοπές πίτας του Σαββατοκύριακου και παραβρεθήκαμε στην τελετή του ΣΠΕΛΕΟ στο Σπήλαιο Αφαίας. Καλή Χρονιά κι από μας παιδιά!
Η πλαγιά γέμισε από κόσμο και χαρούμενες φωνές από τα πιτσιρίκια των μελών του παλαιού αυτού Συλλόγου που κατέβηκαν στη σπηλιά και το χάρηκαν, με τη συνοδεία των μεγαλύτερων. Τα έχω ξαναδεί να κινούνται σε σπήλαια και το κάνουν οργανωμένα περιμένοντας να συγκεντρωθούν και να περάσει μπροστά κάποιος μεγάλος. Έχουν πάρει Σπηλαιολογική παιδεία από μωρά! Πολύ τα χάρηκα.
Το σπήλαιο το θυμόμουν πολύ αόριστα από μια επίσκεψη 5-6 χρόνια πρίν και ήταν σαν να το είδα πρώτη φορά. Πολύ όμορφο, δαιδαλώδες, με μεγάλο μέγεθος και κρυφές γωνιές με διάκοσμο πλούσιο σε σχήματα και ποικιλία χρωμάτων. Σ’ αυτήν την επίσκεψη μαζί μου ήρθαν δύο κορίτσια, η Νιόνια Μαλεφάκη, μέλος μας που έχει κάνει σεμινάριο Φαραγγιών στο Σύλλογο και η Έλενα , μια φίλη της. Και οι δύο τα κατάφεραν πολύ καλά και όλοι απολαύσαμε την περιήγηση.

13/2/16 Κοπή της Πίτας Σπηλαιολογικής Ομάδας “Υπογαία”

Το Σάββατο αφιερώσαμε για να παραστούμε στην κοπή της πίτας της Σπηλαιολογικής Ομάδας «Υπογαία» και με την ευκαιρία επισκεφθήκαμε το σπήλαιο Σαλίγκαρος που προσωπικά είχα να πάω από μιά άλλη κοπή πίτας τουλάχιστον 7-8 χρόνια πρίν. Καλή Χρονιά παιδιά!

6-7/2/2016 Σπηλαιοβάραθρο Αρμίτσας

Το Σαββατοκύριακο 6-7 Φεβρουαρίου 2016 επιλέξαμε να επισκεφθούμε το σπηλαιοβάραθρο της Αρμίτσας, ένα από τα αγαπημένα μας, στο οποίο πρίν χρόνια είχαμε κάνει μία διάνοιξη και ανακαλύψαμε μία αίθουσα μικρή (4Χ6) αλλά καταστόλιστη, όπως άλλωστε και όλο το υπόλοιπο σπήλαιο.
Με λύπη μας διαπιστώσαμε την απουσία του “κλειδιού”, ενός καταστόλιστου σταλακτίτη-μακαρονιού που κρεμόταν στην είσοδο της προτελευταίας αίθουσας. Την απουσία του είχαν αναφέρει κάποιοι φίλοι σπηλαιολόγοι από τα γύρω μέρη, αλλά δεν το είχαμε δεί. Μια επίσης δυσάρεστη έκπληξη ήταν επίσης το ότι από τις λίμνες κάτω-κάτω αριστερά, έχουν πάρει το “μαργαριτάρι”, έναν ολοστρόγγυλο αραγονίτη διαμέτρου περίπου 3εκατοστών. Να τα χαρούν οι νέοι κάτοχοί τους πολύ, μιας και τώρα πιά μόνο αυτοί μπορούν.. Υπάρχουν ακόμα κάποια “περιθωριακά” ρομαντικά άτομα που μπορεί να κατέβουν μόνο και μόνο για να τα πάρουν μια ακόμα φωτογραφία ή να τους ρίξουν μιά ματιά. Συγχαρητήρια σ’ όποιον τους έδειξε την σπηλιά και τον τρόπο να κατεβαίνουν.
Από τη συντροφιά μόνο εγώ κι ο Γ.Εξηνταβελώνης είχαμε ξανακατέβει. Οι υπόλοιποι εντυπωσιάστηκαν από την τεράστια ποικιλία του διάκοσμου και σκορπίστηκαν θαυμάζοντας τον περίγυρο ανακαλύπτοντας τα μυστικά του. Οι δυό μας τους οδηγήσαμε στα πιό όμορφα σημεία και βέβαια στην δίοδο για την τελευταία αίθουσα. Ήμασταν μαζί όταν την προσπελάσαμε και είναι το καμάρι μας! Ανεβήκαμε στην επιφάνεια το απόγευμα και είχαμε φτάσει νωρίς το βράδυ κοντά στον Άγριλο, το χωριό που κατάγεται ο Γ.Εξηνταβελώνης στο εξοχικό του οποίου διανυκτερεύσαμε. Την επομένη κατεβήκαμε σε ένα σπήλαιο κοντά στο χωριό, στο οποίο παλιότερα είχαμε κάνει απόπειρα να περάσουμε από ένα στενό μπαζωμένο χαράκι με κενό χώρο από κάτω. Αυτή τη φορά μπήκαμε αποφασισμένοι και πολύ σύντομα σχετικά, δημιουργήσαμε ένα πέρασμα και το κατεβήκαμε. Δυστυχώς φτάσαμε μόνο καμιά δεκαριά μέτρα παρακάτω σε λασπωμένο δάπεδο που έφραζε. Ικανοποιήσαμε βέβαια την περιέργειά μας και κλείσαμε κι αυτή την εκκρεμότητα, ολοκληρώνοντας ένα ακόμα πλούσιο Σαββατοκύριακο παρέα με συναδέλφους και φίλους. Στην εξόρμηση ήμασταν τέσσερις από τον Θησέα παρέα με πέντε άτομα από την νεοιδρυθήσα Σπηλαιολογική ομάδα “Υπογαία”, που της ευχόμαστε καλές και πολλές εξορμήσεις, μακρυά από προβλήματα και κοντά στους φίλους και στα βουνά. Στην τελευταία φωτογραφία θα δείτε το “κλειδί” και στις προηγούμενες τέσσερις το σπήλαιο στον Άγριλο.