Η κακοκαιρία της Παρασκευής και του Σαββάτου, μας ακύρωσε μια καλή προγραμματισμένη εξόρμηση, όμως για να μην μείνουμε και μέσα, ξεκινήσαμε την Κυριακή για το φαράγγι της Καλλιθέας, που ξέραμε ότι θα είχε νερό αρκετό.
Όντως είχε και το διαπιστώσαμε όταν αφήσαμε το κάτω αυτοκίνητο, στο τέλος των τεχνικών καταβάσεων, όχι όμως τόσο που να μας ανησυχήσει.
Πολύ καλά τα πήγαν και οι φίλοι μας που έχουν κάνει περιορισμένη δράση. Τα πλάγια και στριμωχτά ρελέ, μας καθυστέρησαν λιγάκι, αλλά ήταν μια πολύ καλή εμπειρία για όλους.
Νωρίς το απόγευμα είχαμε φτάσει στην τελευταία βουτιά του φαραγγιού και την απολαύσαμε δεόντως! Ανδρέας Βαλλογιάννης, Γιώργος Στεφανούρης, Λάζαρος Σιδηρόπουλος, Πολίνα Ορφανίδου, Αμαλία Καλαμπαλίκη, Άγγελος Βλαχόπουλος.

Τώρα που σφίξανε οι ζέστες, είπαμε να κατέβουμε φαράγγια, να δροσιζόμαστε.
Πρότεινα λοιπόν στον Ανδρέα Λιόση και τον Ανδρέα Παναγόπουλο να πάμε στην Ορεινή Ναυπακτία και εκτός από τη Σεργούλα που βγάζει αρκετό νερό ακόμα και το καλοκαίρι, να κατέβουμε και το Πύργου, που έχει σαφώς λιγότερο νερό, αλλά είναι θεαματικό και πέφτει στο Τρανόρεμα, άλλο ένα κύριο Φαράγγι που τα μεγέθη του ανταποκρίνονται στο όνομά του.
Με τη βοήθεια ενός ντόπιου φίλου, κάναμε τις μετακινήσεις μας σύντομα και γρήγορα βρεθήκαμε στις καταβάσεις του Πύργου. Από νερό, δυστυχώς μόνο είδαμε κάτι βαθρίτσες.. Το θέαμα και η καθετότητα των τεχνικών καταβάσεων όμως, μας αποζημίωσαν. Εκεί έχουμε τοποθετήσει από το 2004 ή 5, τις πρώτες πλακέτες με τους μεγάλους κρίκους και βύσματα, της Ελληνικής Rockland και τις χαζεύω όπως γυαλίζουν ακόμα σαν να τις βάλαμε πέρυσι.
Φτάνοντας στο Τρανόρεμα περίμενα να συναντήσουμε λίγο νερό τουλάχιστον εκεί, αλλά τίποτα. Η πορεία μέχρι το σημείο που πάει αυτοκίνητο είναι κάπου μια ώρα και τα πόδια μας με τα νεοπρέν καλτσάκια, έβγαλαν φωτιές! Ευτυχώς, κάπου προς το τέλος, το νερό αποκαλύφθηκε τρέχοντας μέσα από τα ανοίγματα των φραγμάτων που έχουν φτιάξει οι κάτοικοι για να προστατεύονται από τις ισχυρές κατεβασιές του χειμώνα και σπεύσαμε να δροσιστούμε λιγάκι.
Στήσαμε ψηλά στη Σεργούλα για το βράδυ και όντως δεν είχε πολλή ζέστη.
Ξυπνήσαμε την Κυριακή πολύ νωρίς και τα παιδιά που έρχονταν πρώτη φορά, αδημονούσαν να μπούμε στη Σεργούλα που τους είχα τάξει δροσιά, νερά και ομορφιές!
Πράγματι από το πρώτο άλμα αποζημιωθήκαμε για τη χθεσινή κάψα και με κέφι μπήκαμε στα σχοινιά για τη συνέχεια.
Βρήκαμε τις βάθρες καθαρές και κάναμε όλα τα άλματα που γνωρίζουμε, και φθάνοντας προς το τέλος, τα παιδιά απόλαυσαν το μικρό Πανταβρέχει, που έτρεχε αρκετά σε κάποια σημεία προς το τέλος. Όταν πάμε χειμώνα ή άνοιξη, σχηματίζεται μια κουρτίνα ροής για πάνω από 50 μέτρα, υπέροχη!
Όλες οι αγκυρώσεις είναι σε καλή κατάσταση, κάποιες όμως θέλουν μετακίνηση, είτε από τις αλλαγές της κοίτης λόγω κατολισθήσεων και παράσυρσης, είτε λόγω τοποθέτησης από κάποιους με διαφορετική φιλοσοφία. Κάποια επόμενη φορά, θα γίνει κι αυτό.
Ικανοποιημένοι και χορτασμένοι από δράση και θεάματα, τελειώσαμε την εξόρμηση σε ένα ταβερνάκι από τα πολλά καλά που έχει η περιοχή.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ κι από δω στον ντόπιο Ανδρέα Ανδρίτσο για τις μετακινήσεις του αυτοκινήτου!
Άγγελος Βλαχόπουλος.