Χαμηλές νεφώσεις και τις δύο μέρες και βροχή το βράδυ, ήταν το σκηνικό στο οποίο εξελίχθηκε η εξόρμησή μας. Τουλάχιστον κατά τη διάρκεια των ημερών, δεν είχαμε βροχοπτώσεις.
Σκοπός μας ήταν να εξερευνήσουμε για πιθανή συνέχεια το μικρό βάραθρο κοντά στην Ελατοσπηλιά και την επομένη, να ερευνήσουμε κάποια από τις περιοχές που παρουσιάζουν ενδιαφέρον στη Εύβοια.
Ξεκινήσαμε με το βαραθράκι, στο οποίο υπήρχε ένα βύσμα ήδη, πράγμα που σημαίνει ότι κάποιος Σύλλογος το είχε επισκεφθεί, κάναμε ένα δεύτερο αρμάτωμα, για σιγουριά, και βρήκαμε λίγο πιο πάνω από το τελικό σημείο του σπηλαίου, μια παλιά διάνοιξη, που οδηγούσε σε μια όμορφη χαμηλή αίθουσα. Εκεί βρήκαμε ότι θα μπορούσαμε να το συνεχίσουμε, πάλι με διάνοιξη, κάμποσα μέτρα πιο κάτω, αλλά δύο παράγοντες, η απουσία ρεύματος αέρα στην σχισμή και η παρουσία μιας αρκετά μεγάλης ομάδας από νυχτερίδες, που αναπαύονταν στο βαθύτερο τμήμα του σπηλαίου, μας απέτρεψαν. Το αφήσαμε, ίσως για κάποια άλλη φορά. Ολοκληρώσαμε τη χαρτογράφηση και φύγαμε για διανυκτέρευση στην Αμπουδιώτισσα.
Την επομένη επεκτείναμε τις έρευνές μας στην ευρύτερη περιοχή του Ξηροβουνίου, εντοπίζοντας μικρά έγκοιλα, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όμως καλύψαμε μια μεγάλη περιοχή, στην οποία δεν χρειάζεται να ξαναπάμε, την καταγράψαμε, και ανακατευθύναμε το ενδιαφέρον μας για μια νέα πάλι περιοχή.
Η ομάδα μας: Κώστας Αναγνώστου, Γιώργος Κουρέτζης, Γιάννης Μήλας (ΕΣΕ) και Άγγελος Βλαχόπουλος.

Μια μικρής εμβέλειας εξερεύνηση, επιχειρήσαμε σήμερα Κυριακή, με μια μικρή διακινδύνευση, να έχουμε κάποια περαστική μπόρα, αλλά ήμασταν τυχεροί αγναντεύοντας ένα μέτωπο καιρού, μακρυά στον ορίζοντα.
Το κοντινό αυτό σπήλαιο, εντόπισε ένας φίλος κυνηγός σε μια εξόρμησή του, μας το κατέγραψε κι έτσι το είχαμε έτοιμο για έρευνα.
Αμέσως καταλάβαμε ότι θα μπορούσαμε να το κατέβουμε χωρίς σχοινί, αλλά δέσαμε σε ένα δένδρο, έτσι για υποστήριξη. Κατεβαίνοντας 4-5 μέτρα, είδαμε ένα σπασμένο στειλιάρι και ίχνη σκαψίματος, συμπεραίνοντας ότι είχε γίνει στόχος για θησαυρο-ερευνητές. Όντως κατεβαίνοντας λίγο ακόμα, βρήκαμε κι άλλα υλικά, κουβάδες κλπ και ακολουθώντας το λαγούμι, φτάσαμε λίγο βαθύτερα, κάπου στα 12-15 μέτρα, όπου τα περάσματα ήταν πια πολύ στενά και σταματήσαμε.
Υπήρχε στεγνός διάκοσμος στην οροφή, σε λίγα σημεία, αλλά κάτι είδαμε και πιστεύω ότι αν δεν είχαν σκαφτεί, οι μικρές αυτές αίθουσες δεν θα ήταν προσιτές.
Ευχαριστούμε τον φίλο Νίκο Δανιήλ για την ειδοποίηση!
Ήμουνα με τους:Γιάννη Μπιρμπίλη, Τάσο Λαμπρακάκη, Γιώργο Κουρέντζη.