Το Σάββατο 21/11/15, μέσα στα πλαίσια των εκπαιδευτικών εξορμήσεων του σεμιναρίου Σπηλαιολογίας 2015 που βρίσκεται σε εξέλιξη στον Σύλλογό μας, επισκεφθήκαμε το σπήλαιο Δρομέας στο Ποικίλον Όρος.
Η σπηλιά προφανώς ανεδείχθη από την διάνοιξη του χωματόδρομου που περνάει δίπλα του και είναι μια διάκλαση αρκετά σαθρή, με συνολικό βάθος περίπου πενήντα μέτρα. Προηγούμενες σπηλαιολογικές ομάδες έχουν κάνει παρεμβάσεις με τσουβάλια και ξύλα, για να δημιουργηθούν πατάρια που θα συγκρατήσουν τις κατολισθήσεις, όμως ο κίνδυνος παραμένει σε κάποιο βαθμό.
Η ομάδα των νέων συναδέλφων έδειξε την δέουσα προσοχή και μόνο κάτι λίγα χαλικάκια ξέφυγαν και κατρακύλησαν. Η προπόνηση πήγε πάρα πολύ καλά και ήδη είναι φανερή η πρόοδος που έχουν επιτύχει από τις προηγούμενες εξορμήσεις.

Την Κυριακή 22/11/15 είχαμε μία πολύ καλή εμπειρία στο Μητροπίσι. Με οδηγό τον Μανώλη Μοσχολιδάκη μπήκαμε σε αρχαίες στοές ορυχείων που έχουν επεκταθεί κι από νεότερες διανοίξεις. Περάσαμε από μεγάλες αίθουσες, είδαμε πως μάζευαν νερό δημιουργώντας λιθοματικές λεκάνες και το διοχέτευαν από χτιστά ρυάκια, για χρήση. Παντού βλέπαμε ορθογώνιες λαξεύσεις και όπου χρειαζόταν, είχαν φτιάξει πελεκητά σκαλοπάτια. Εμείς χρησιμοποιήσαμε σχοινιά γιατί μπορεί οι κλίσεις να μην ήταν πολύ μεγάλες, αλλά το πεδίο ήταν πολύ γλιστερό.
Ο διάκοσμος ήταν αναπάντεχα πλούσιος, πράγμα που δεν περίμενα να συναντήσουμε σε τεχνητό έγκοιλο.
Μετά από κάμποση ώρα βγήκαμε σε σύγχρονες στοές με τα γνωστά ίχνη από τις ράγες στο κέντρο. Η διαφορά ήταν ολοφάνερη και ο διάκοσμος σχεδόν ανύπαρκτος. Σε ένα πέρασμα φτάσαμε σχεδόν μέχρι την επιφάνεια από την οποία μας χώριζε μία τσιμεντένια πλάκα με μία πλαστική σωλήνα στο κέντρο από την οποία περνούσε αέρας και λίγο φως. Μετά απ’ αυτό ξεκινήσαμε για πίσω κρατώντας μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις, για μένα τις καλύτερες μέχρι τώρα σε ορυχείο, στη μνήμη και τις φωτογραφικές μηχανές μας.

Στη Συκιά αποφασίσαμε ότι έπρεπε να συνεχιστεί το Σεμινάριο για να γίνουν οι τεχνικές στο πεδίο αυτό που σου δίνει την εντύπωση ότι είναι πολύ βαθύτερο απ’ ότι πραγματικά είναι, λόγω της απόστασης που έχει ο εκπαιδευόμενος από το τοίχωμα. Γι’ αυτό μια καλή διαδρομή είναι αυτή Ανατολικότερα της κλασικής με την αλλαγή σε σχεδόν καθόλου επαφή με το βράχο, για να συνηθίζουν οι νέοι φίλοι μας στα δύσκολα.
Ωραία έκπληξη για μένα ήταν ο ξύλινος περιμετρικός φράχτης που έχει φτιαχτεί μάλλον πρόσφατα και θεωρώ ότι είναι εναρμονισμένος με το τοπίο.
Μπήκαμε στα σχοινιά και οι εκπαιδευόμενοι εκτέλεσαν όλες τις τεχνικές αλλαγών κατεύθυνσης, περάσματος κόμπου κλπ και μάλιστα με αρκετή ευκολία. Ανεβοκατεβήκαμε μερικές φορές και τελικά αργά το μεσημέρι φύγαμε για να καταλήξουμε σε ταβερνάκι για αναπλήρωση ενέργειας.

Μετά την προετοιμασία του Σαββάτου στην οικοδομή, προχωρήσαμε την Κυριακή στο επόμενο στάδιο, αυτό της επίσκεψης σε πραγματικό πεδίο, στο γνωστό μας βάραθρο που διαθέτει και ένα εύκολα προσβάσιμο αλλά “καλό” στένωμα που τεστάρει τις κλειστοφοβικές προδιαθέσεις! Εκτός απ’ αυτό, επαναλάβαμε τις τεχνικές περάσματος κόμπου, αλλαγής κατεύθυνσης κλπ, βελτιώνοντας παράλληλα τη στάση σώματος στις ασκήσεις και στην ανάβαση. Στήσαμε τραβέρσα 8 σημείων που πέρασαν και ξαναπέρασαν όλοι με άνεση και τεχνική.
Πλήρεις νέων εμπειριών καταλήξαμε το απόγευμα σε ταβερνάκι για τα γνωστά..

Αμέσως μετά το τέλος του Σεμιναρίου Μύησης του 10ου/2015 πήγαμε στη Νέδα και η όρεξη των νέων συντρόφων μας άνοιξε. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο ανακάλυψαν την Καλλιθέα, είδαν τις όμορφες φωτογραφίες και δεν άργησαν να μας ζητήσουν να το επισκεφθούμε. Η ευκαιρία μας δόθηκε στην 1η Νοεμβρίου, μιας και από την επόμενη Τετάρτη ξεκινάει σεμινάριο Σπηλαιολογίας και θα αργούσαμε να έχουμε άλλη ευκαιρία.
Ο καιρός μας υποδέχτηκε συννεφιασμένος και έτσι παρέμεινε όλη τη μέρα, χωρίς βροχή ούτε στο σημείο που ήμασταν, ούτε στα υψίπεδα από τα οποία τροφοδοτείται το Φαράγγι. Για άλλη μια φορά οι προγνώσεις, μας χάρισαν μια μέρα δράσης που θα μπορούσαμε να χάσουμε αν απλώς βλέπαμε τον μολυβένιο ουρανό πάνω από τα βουνά της Ευρωστίνης.
Ξεκινήσαμε πρωί-πρωί κι έτσι νωρίς το απόγευμα είχαμε φτάσει στην έξοδο που είχαμε αφήσει το κάτω αυτοκίνητο.
Οι ασφάλειες ήταν σε καλή κατάσταση και με τις προσθήκες που έχουμε κάνει όσοι αγαπήσαμε αυτό το μέρος, προσφέρουν επιλογές και μειώνουν τις τριβές και τις φθορές στα σχοινιά. Κάναμε όλοι όλα τα άλματα, ακόμα και τα 7-8μετρα μαζί και οι προσφάτως Μυημένοι, με καλή θέση σώματος και σταθερότητα. Φαίνεται ότι η Νέδα με τα μπόλικα αλματάκια της λειτούργησε σαν προπόνηση και βοήθησε αποτελεσματικά σ αυτό.
Είχαμε μαζί μας κι άλλα εκτός απ’ αυτά που φορούσαμε , αλλά με τις προειδοποιήσεις που κάναμε για το κρύο που θα βρίσκαμε, όλοι είχαμε πάρει τα μέτρα μας και δεν χρειάστηκε κανείς κάτι παραπάνω.
Ήμασταν οκτώ άτομα ένας εκ των οποίων ήταν και ένας από αυτούς που εξερεύνησαν το φαράγγι κάπου δέκα χρόνια πριν, ο Θανάσης Πλαβούκος και οι: Αναστασία Στέφου, Νιόνια Μαλεφάκη, Άγγελος Βλαχόπουλος, Τάκης Καπλαντζής, Διονύσης Δρύλλιας, Σπύρος Ζαννιάς, και Γεράσιμος Κρεμμύδας.

Αμέσως μετά το τέλος του Σεμιναρίου Μύησης του 10ου/2015 πήγαμε στη Νέδα και η όρεξη των νέων συντρόφων μας άνοιξε. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο ανακάλυψαν την Καλλιθέα, είδαν τις όμορφες φωτογραφίες και δεν άργησαν να μας ζητήσουν να το επισκευθούμε. Η ευκαιρία μας δόθηκε στην 1η Νοεμβρίου, μιας και από την επόμενη Τετάρτη ξεκινάμε σεμινάριο Σπηλαιολογίας και θα αργούσαμε να έχουμε άλλη ευκαιρία.
Ο καιρός μας υποδέχτηκε συνεφιασμένος και έτσι παρέμεινε όλη τη μέρα, χωρίς βροχή ούτε στο σημείο που ήμασταν ούτε στα υψίπεδα από τα οποία τροφοδοτείται το Φαράγγι. Για άλλη μιά φορά οι προγνώσεις, μας χάρισαν μιά μέρα δράσης που θα μπορούσαμε να χάσουμε αν απλώς βλέπαμε τον μολυβένιο ουρανό πάνω από τα βουνά της Ευρωστίνης.
Ξεκινήσαμε πρωί-πρωί κι έτσι νωρίς το απόγευμα είχαμε φτάσει στην έξοδο με το κάτω αυτοκίνητο.
Οι ασφάλειες ήταν σε καλή κατάσταση και με τις προσθήκες που έχουμε κάνει όσοι αγαπήσαμε αυτό το μέρος προσφέρουν επιλογές και μειώνουν τις τριβ