Με συννεφιά, αλλά μικρή πιθανότητα βροχής, ξεκινήσαμε με τον Τάκη Καπλαντζή από Αθήνα για να βρεθούμε με τον Βασίλη, έναν άνθρωπο που γνωρίσαμε στις Καρυές και μιλήσαμε για τις ενασχολήσεις μας και τα ενδιαφέροντα σημεία του τόπου του.
Τον συναντήσαμε στα Βούρβουρα και αμέσως ξεκινήσαμε για τις αναζητήσεις στομίων κάθετων σπηλαίων που είχε εντοπίσει 40 και 50 χρόνια πριν ή κάποια που είχε βρει πιο πρόσφατα.
Αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε μια πλαγιά χωρίς μονοπάτι μέσα στα πουρνάρια, σπρώχνοντας κλαριά δεξιά-αριστερά και ψάχνοντας όπου μας έλεγε ότι κάπου εδώ-εκεί πρέπει να βρίσκεται το ένα ή το άλλο σπήλαιο. Περπατήσαμε όλο το πρωινό κάνοντας έναν δεξιόστροφο κύκλο με την σειρά που είχε ο Βασίλης στο μυαλό του και δεν αφήσαμε κανένα από τα προγραμματισμένα σημεία που να μην το βρούμε, είτε εύκολα είτε δύσκολα. Όταν σταματήσαμε αργά το μεσημέρι, εκτός από ιδρώτα και κούραση, είχαμε επίσης τα 5 στίγματα που αναζητούσαμε, τρία από τα οποία παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Ολοκληρώσαμε τη μέρα κατεβαίνοντας στην ταβέρνα και μετά στο καφενείο στις Καρυές, συναντώντας γνωστά πλέον πρόσωπα όλων των ηλικιών, ανθρώπων που μας έχουν κατανοήσει και συμπάσχουν με το πάθος μας για έρευνες. Η επόμενη αποστολή τώρα θα περιλαμβάνει σχοινιά για να ολοκληρωθούν οι έρευνες στα εντοπισμένα, ενώ με τις επαφές που αναπτύσσουμε προκύπτουν και νέα σημεία.
Μια βροχούλα, απ’ αυτές που συνηθίζει τώρα τελευταία να βγάζει τα απογεύματα, μας συνόδευσε μέχρι την Κόρινθο.
Άγγελος Βλαχόπουλος
Monthly Archives: May 2019
5-5-19 Έρευνες και εξερευνήσεις στις Καρυές Λακωνίας
Ευτυχώς δεν μας σταμάτησαν οι δυσοίωνες προγνώσεις για τον καιρό κι έτσι το πρωί της Κυριακής αυτής μας βρήκε με τον Τάκη Καπλαντζή και τον Γεράσιμο Κρεμμύδα μέσα στο αυτοκίνητο , να ταξιδεύουμε για τις Καρυές. Φτάσαμε στο χωριό και πολύ σύντομα συναντηθήκαμε με τον Στέφανο, έναν φίλο βοσκό της περιοχής που αυτός και ο αδερφός του Στάθης, μας έχουν οδηγήσει ήδη σε κάποια σπήλαια που έχουμε εξερευνήσει.
Αυτή τη φορά είχαμε δύο στίγματα να ψάξουμε και πολύ σύντομα μας οδήγησε στο πρώτο. Ήταν μία κάθετη τρύπα με αρκετά στενό στόμιο συνολικού βάθους 12μ. περίπου. Δεν χρειαστήκαμε παρά φυσικές δεσιές για τις αγκυρώσεις και μια παράκαμψη σε ένα μυτίκι για να φτάσουμε στο κατώτατο σημείο, που έδειχνε ότι δεν έχει συνέχεια. Μετακινήσαμε μερικές πέτρες και χώματα χωρίς κάποιο αποτέλεσμα, βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και βγήκαμε.
Συναντήσαμε το Στέφανο, που προφανώς μετακινούσε το κοπάδι έτσι ώστε να βρίσκεται κοντά στα σπήλαια, σε άλλο σημείο για να μας πάει στο επόμενο που βρισκόταν μέσα σε πολύ πυκνή βλάστηση, τόση που θα μπορούσε κάποιος να περάσει δίπλα του χωρίς να το δει.
Πάλι με φυσικές δεσιές κατεβήκαμε τα 4-5 μέτρα του βάθους του, όμως το σπήλαιο είχε συνέχεια για τουλάχιστον άλλα 15-20 που όμως εμποδιζόταν από σφηνωμένες πέτρες και χώματα. Ξεκινήσαμε το ξεμπάζωμα και σταματήσαμε 2-2,5ώρες αργότερα έχοντας μπροστά μας δύο μικρούς βράχους ογκώδεις αρκετά ώστε να εμποδίζουν την ασφαλή πρόσβαση στα ενδότερα. Μια επόμενη φορά θα το ξαναπροσπαθήσουμε.
Φύγαμε για φαγητό στο χωριό και συναντήσαμε γνώριμα πρόσωπα από προηγούμενες επισκέψεις μας που μας γνωρίζουν πια και μας χαιρετάνε από μακριά. Καθίσαμε μαζί τους, τους αφηγηθήκαμε τα πρακτέα της ημέρας και γνωρίσαμε έναν ακόμη άνθρωπο που προσφέρθηκε να μας δείξει 3-4 σημεία με ενδιαφέρον. Εν τω μεταξύ ο Στέφανος μας περιμένει με άλλα δύο στίγματα κι αυτός.
Ο καιρός, τελικά, ήταν μια χαρά!
Άγγελος Βλαχόπουλος