Αφιερώνω τη γραφή μου στη μνήμη του Βασίλη Δίπλα, που οι ντόπιοι μας είπαν ότι είχε το λημέρι του εκεί που είναι η Σπηλιά, ο οποίος δεν έγινε γνωστός, όπως ο ανεψιός του και άλλα παλληκάρια κι ας ήταν ο Δάσκαλός τους στην Κλεφτουριά*. Υπάρχει ένα στεγνό σπήλαιο μετρίων διαστάσεων λίγα μέτρα δεξιότερα από το στόμιο που παλεύουμε, που χρησιμοποιούσε, άλλο ένα αριστερότερα και φαντάζομαι ότι τα τρόφιμά τους τα αποθήκευαν στο φυσικό ψυγείο του έγκοιλου που μπήκαμε εμείς.
——————————-
Μετά την απόπειρα που κάναμε τον Δεκέμβριο του 2023, βρίσκοντάς το πλημμυρισμένο στο πρώτο σιφώνι που συναντήσαμε στα 40 περίπου μέτρα, αποφασίσαμε να ξαναπάμε κατακαλόκαιρο, διαπιστώνοντας με τους ντόπιους, ότι μήνες τώρα έχει σταματήσει να βγάζει νερό.
Αμέσως μετά την είσοδό μας νιώσαμε τη πνοή αέρα που βγάζει ένα σπήλαιο που έχει μεγάλες αίθουσες, ή ροή νερού και όντως το πρώτο σιφώνι ήταν ελεύθερο και επειδή λειτουργεί σαν παγίδα των φερτών, είχε πολλή λάσπη.
Προχωρήσαμε χαρτογραφώντας και περνώντας διαδοχικά σιφώνια, ακούσαμε θόρυβο νερού και στα 150 περίπου μέτρα φτάσαμε σε ένα χαράκι που καταπίνει ότι έχει απομείνει από τις κατεβασιές του χειμώνα, περίπου μια γεμάτη ίντσα υπολόγισα κι έτσι “στεγνώνει” το μπροστινό τμήμα. Ήταν το μόνο σημείο που μπορέσαμε και σταθήκαμε όρθιοι.
Αν δεν υπήρχε αυτό το ρήγμα, ακόμη και με ελάχιστο νερό, ποτέ δεν θα άδειαζαν τα μπροστινά σιφώνια. Η χαρτογράφηση, μας έδειξε ότι κατεβήκαμε περίπου δύο μέτρα συνολικά, αντί να ανεβούμε, που θα ήταν το αναμενόμενο.
Αμέσως μετά, συνεχίσαμε σε πνιγμένη στοά μέχρι το λαιμό, ενώ ήμασταν στα γόνατα, λόγω της χαμηλής οροφής . Το μικρό τριγωνάκι που υπήρχε πάνω από τη στάθμη στο τέλος του διαδρόμου, για να το περάσουμε, θα έπρεπε να γυρίσουμε ανάσκελα περνώντας τη μύτη μας ξυστά στην οροφή. Δεν το κάναμε, αφήνοντάς το για μιά επόμενη αποστολή, έχοντας στολές νεοπρέν μαζί μας, να μας προστατέψει λίγο από το παγωμένο νερό, που ήδη μας είχε μουσκέψει μέχρι κόκκαλο! Το καταγραφικό έγραψε κάπου 165 μέτρα.
Ήμουνα με τους: Κώστα Αναγνώστου, Ηλία Καλαμπαλίκη, Γιάννη Μπιρμπίλη, Αλέξη Θεοφιλόπουλο, Τάσο Λαμπρακάκη, με δύο αυτοκίνητα από Αθήνα και ήρθαν από τα γύρω μέρη ο Αγραφιώτης Παναγιώτης Παλιούρας και ο Κώστας Μπακολίτσας με τον γυιό του Ορέστη, που πήρε το βάπτισμα και περιμένουμε να κάνει πολλά, στη σπηλαιολογία!
———————————
*Τον Βασίλη Δίπλα, ομολογώ ότι δεν τον ήξερα, σε αντίθεση με τον Κατσαντώνη, τον Καραϊσκάκη και άλλους μαθητές του. Θυσίασε τη ζωή του για να γλιτώσουν οι νεότεροι και να συνεχιστεί ο αγώνας. Δάσκαλος μέχρι τέλους.
Παραθέτω απόσπασμα κειμένου και παραπομπές, γι’ αυτή την Ηρωική Μορφή:
“…Ο Δίπλας δεν φεύγει απάντησε ο καπετάνιος. Σ΄ αυτή την μάχη σκοτώθηκε ο Δίπλας ,τραυματίστηκε ο Κατσαντώνης και ο Καραϊσκάκης. Αν δεν υπήρχε ο Καπετάν Δίπλας να εκπαιδεύσει τόσους και τόσους κλεφτές και καπεταναίους σίγουρα δεν θα υπήρχαν ούτε ο Κατσαντώνης ,ούτε ο Λεπενιώτης ούτε ο Χασιώτης ούτε ο Καραϊσκάκης ούτε ο Τσόγκας, Καραγιαννάκης κλπ, ίσως να μην πετύχαινε και η Ελληνική Επανάσταση δηλαδή, το Έθνος μας οφείλει πολλά στον Καπετάν Δίπλα επίσης είναι μια ιστορική μορφή που δεν έχει δεχθεί ακόμη την δέουσα. σημασία από τους ιστορικούς και ερευνητές νομίζω πως είναι καιρός να του αποδοθούν οι δάφνες που του αξίζουν.
Ο Δίπλας ποτέ δεν συμβιβάστηκε με τον κατακτητή και ποτέ δεν ζήτησε αρματολίκι , ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι και ποτέ δεν προσκύνησε τούρκο πασά, αλλά και δεν έκατσε ποτέ στο ίδιο τραπέζι με τους εκάστοτε κοτζαμπάσηδες και προεστούς ,όλη του την ζωή την έζησε στο βουνό με το όπλο στο χέρι πολεμώντας τους κατακτητές.”
Υπερσύνδεσμοι: https://www.stavraetos.gr/index.php/istorika/sarakatsanoi-agonistes/kapetan-diplas
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%AF%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%82
—————————————
You must be logged in to post a comment.