Αποδείχθηκε μια πολύ καλή επιλογή, μιας και το νερό ήταν αρκετό αλλά όχι επικίνδυνο, καθαρό όπως πάντα και δροσερό!
Το πεδίο δεν έχει υποστεί άλλες μεταβολές-κατολισθήσεις κατά την προηγούμενη χρονιά και εκτός από ένα βύσμα που έχει λασκάρει λίγο και γυρίζει, όλα τα ρελέ είναι λειτουργικά. Έχει μάλιστα και μερικές πλακέτες από το 2004-5 που πρωτομπήκαμε, αυτές με τους μεγάλους κρίκους της Rockland, σε αξιοπρόσεκτα άριστη κατάσταση!
Οι νέοι στη δραστηριότητα φίλοι μας τα κατάφεραν μια χαρά και με τον Ανδρέα Βαλλογιάννη, φροντίσαμε ώστε να προηγούματε για αναγνώριση σε όλες τις καταβάσεις που υπήρχε έστω και μικρή πιθανότητα επικινδυνότητας. Αυτό μας έφερε λίγο πίσω στους χρόνους, αλλά κάναμε πολύ περισσότερο παρέα όλοι μαζί, περιμένοντας λίγο και καλαμπουρίζοντας στα ρελέ.
Κάναμε όμορφα, μετρίου ύψους άλματα και το ευχαριστηθήκαμε δεόντως!

Οι δυό μας με τον Ανδρέα Βαλλογιάννη, διανυκτερεύασαμε στο εξοχικό μου στο Λουτράκι μετά την κατάβαση του Ίναχου και την Κυριακή το πρωί ήρθαν ο Βαγγέλης Μαρκόπουλος με τον Απόλλωνα Θρασυβουλίδη για την κατάβαση αυτή.
Βρήκαμε το φαράγγι με αρκετό, αλλά όχι πολύ νερό. Θεωρούσα ότι θα είχαμε λίγο περισσότερο, αλλά μάλλον θα έχουμε λιγοστά νερά φέτος και μάλιστα από νωρίς.
Οι αγκυρώσεις ήταν εντάξει και οι βάθρες είχαν αρκετό νερό για να κάνουμε όλα τα άλματα.
Πολύ σύντομα, φτάσαμε στην τελική βάθρα και λίγο πρίν αλλάξουμε, μας βρήκε μια μπορίτσα που περιμέναμε λίγο νωρίτερα, όπως έλεγαν οι προβλέψεις, περιμέναμε λιγάκι και κόπασε κι αυτή. Σε κάποια σημεία πρέπει να ήταν δυνατότερη, μιας και βρίσκαμε αρκετά βρεγμένο το δρόμο, με την γνωστή όμορφη μυρωδιά του υγρού χώματος.
Άγγελος Βλαχόπουλος