Μερικές εικόνες από την κατάβασή μας.

Το πρωί της Κυριακής αυτής, ο Γεράσιμος Κρεμμύδας, ο Ανδρέας Βαλλογιάννης κι εγώ, συναντηθήκαμε με τον Γιώργο Γεωργιάδη και την Τζένη Λιβανίου (ΕΟΔ Αθηνών) και φύγαμε για το γνωστό μας φαράγγι.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι κάτω στο γεφυράκι δεν περνούσε καθόλου νερό, πράγμα που μας δημιούργησε μια μικρή ανασφάλεια, ενώ στην κανονική διαδρομή είχε μπόλικο. Οπότε μην απογοητεύεστε, μέχρι την δική μας έξοδο τρέχει κανονικά και μετά χρησιμοποιείται για τα ποτίσματα των χωραφιών της περιοχής.
Η λιακάδα ήταν δυνατή και μετά το μονοπάτι, κάναμε γρήγορα τις ετοιμασίες μας και φορέσαμε τις στολές μας στο πεδίο με τις βάθρες που αυτή τη φορά είδαμε ότι είχαν εγκαταστήσει κάποιες τάβλες οικοδομής οργανωμένες για γεφύρωση. Αυτές αν δεν τις πάρουν εγκαίρως, του χρόνου φοβάμαι ότι θα καταλήξουν κάπου μέσα στις βάθρες.
Ξεκινήσαμε τις καταβάσεις διαπιστώνοντας ότι μάλλον για φέτος ήμασταν η πρώτη ομάδα που μπήκε μετά τις μεγάλες νεροποντές και το δυστύχημα που έγινε τον Απρίλιο στο τμήμα του Αγ.Λουκά. Στα μισά της διαδρομής, κάποια κουρελιασμένα σακίδια και ένα κράνος μας προσγείωσαν λίγο απότομα. Αναμνήσεις από τον Λούσιο ξεπήδησαν από το βάθος του μυαλού μου που γρήγορα απόδιωξα για να συνεχίσω να απολαμβάνω την διαδρομή και την παρέα.
Οι ασφάλειες κρατούσαν καλά αν και ήταν γεμάτες χόρτα, κλαράκια κλπ. Μερικές ήθελαν βίδωμα και πολλές μόνο καθάρισμα. Η στάθμη πρέπει να έφτασε το μισό μέτρο ψηλότερα στα ανοιχτά σημεία και πολύ περισσότερο στα στενά κομμάτια.
Τα άλματα γινόντουσαν όλα όπως τα ξέρουμε, περάσαμε από παντού κανονικά χωρίς απρόοπτα και γρήγορα βρεθήκαμε στο τελευταίο άλμα και το κάτω αυτοκίνητο.
Άγγελος Βλαχόπουλος