Τελευταία για το Σεμινάριο επιλέξαμε μια σπηλιά συνολικού βάθους περίπου 100 μέτρων, περιλαμβανομένης μιας μονοκόμματης κατάβασης 50 μέτρων. Ότι πρέπει για να παλέψει κάποιος τους φόβους του και να βγει στο κενό, στην τεράστια καμπάνα του δεύτερου τμήματος αυτού του σπηλαίου.
Με κοντινή παρακολούθηση ιδίως στη μεγάλη κατάβαση, διαπιστώσαμε ότι μάλλον έχει γίνει καλή δουλειά στην εκπαίδευση, αφού λάθος δεν έγινε από κανένα. Άλλωστε η αδρεναλίνη φέρνει μια εγρήγορση που σε συνδυασμό με το ένστικτο της επιβίωσης, φέρνει έντονες τις αναμνήσεις με τη σωστή σειρά στις κινήσεις.
Φτάσαμε στη καταστόλιστη λιμνούλα στα -80 και αφού φωτογραφήσαμε αρκετά, κατεβήκαμε στο κατώτατο τμήμα, αυτό που περιλαμβάνει μια αιθουσούλα με ένα μικρό καταρρακτάκι, ίσως το πιό χαριτωμένο κομμάτι αυτού του βαράθρου. Συνήθως μας υποδέχεται με ένα πολύ έντονο ήχο, σαν να τρέχει ολόκληρο ποτάμι, ενώ η ροή του ποτέ δεν θα περιγραφόταν ως μεγάλη, αυτή τη φορά όμως, επικρατούσε ησυχία και μόνο λίγη σταγονοροή αυλάκωνε τη λεία επιφάνεια της μικρής λιμνούλας του.
Το απολαύσαμε κι αυτό και επιστρέψαμε για την ανάβαση, έχοντας ευτυχώς διπλά σχοινιά παντού.
Δύο-δύο και χωρίς βιασύνες πέρασαν όλοι κι αυτή τη δοκιμασία, υπερνικώντας κι αυτό το εμπόδιο και είχε σκοτεινιάσει πια, κατά τις 19:00′, όταν ανεβήκαμε όλοι στην επιφάνεια.
Με τους φακούς, θυμίζοντας λίγο από κρυφό σχολειό, επιδοθήκαμε στις εξετάσεις της ύλης του Σεμιναρίου και συνεχίσαμε τρώγοντας με όρεξη το βραδινό μας.
Το βράδυ πρέπει να πλησιάσαμε τους 0°, γιατί το πρωί κατά τις 10:00′ είχε 5° Κελσίου!
Την επομένη ασχοληθήκαμε λίγο με την εξερεύνηση της περιοχής, με την ταξινόμηση των υλικών και το μάζεμα των σχοινιών, πήγαμε και στην έξοδο της καταβόθρας των Μανικίων, εκεί που ξεκινάει ο Μανικιώτης ποταμός και για ένα καλό τελείωμα, καθίσαμε σε ένα πολύ καλό ταβερνάκι της περιοχής.
Με το τελείωμα του σχολείου αυτού, ήδη κανονίσαμε την επόμενη εξερεύνηση που με χαρά είδα ότι θα συμμετέχουν κάποιοι από τους νέους μας συναδέλφους.
Καλή αρχή στα παιδιά! Τώρα αρχίζουν τα ωραία!

Το Σάββατο 18/11 συνεχίσαμε την εκαίδευση των νέων μελών, στο Σπηλαιοβάραθρο Πρ.Ηλία στον Υμηττό, βάθους λίγο περισσότερο από 30 μέτρα, μπαίνοντας σιγά-σιγά σε λίγο μεγαλύτερες κατακόρυφες καταβάσεις, μιας και η εμπειρία της επιμήκυνσης του σχοινιού είναι κι αυτή σημαντική, πρίν μπούμε σε 50 μέτρων κατάβαση για το τέλος του σεμιναρίου.
Οι κρεμαστές αλλαγές, σε άβολο σημείο με χαμηλή οροφή, ήταν μια καλή προπόνηση για το σώμα και τη σκέψη.

Η Κυριακή 19/11 αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη Χαρτογράφηση, την οποία φέτος ανέλαβε ο Γιώργος Σωτηριάδης του ΠΡΩΤΕΑ, που τον ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο και την ενέργεια που μας αφιέρωσε. Έτσι επιλέξαμε ένα σπήλαιο που να μην χρειάζεται σχοινιά.
Χωρίστηκαν τα παιδιά σε δύο ομάδες και εξασκήθηκαν εναλλάξ στα αναλογικά και στα ψηφιακά μέσα καταγραφής των στοιχείων της χαρτογράφησης και μένει να γίνει η αποτύπωση στο επόμενο και τελευταίο θεωρητικό μάθημα.
Με χαρά παρατήρησα την όρεξη, τη συγκέντρωση, και το ενδιαφέρον που έδειξαν τα παιδιά, για αυτή την πολιτιστική προσέγγιση του αντικειμένου του Σεμιναρίου.
Και συνεχίζουμε για λίγο μεγαλύτερες καταβάσεις και πολύ στολισμένες αίθουσες.

Το Σάββατο αρματώσαμε το Βάραθρο Συκιά και μέχρι αργά το μεσημέρι στρωθήκαμε στην προπόνηση.
Την Κυριακή, με τη συνοδεία της Εισηγήτριας του μαθήματος Αρχαιολογίας, Αλεξάνδρας Μαρή, οι εκπαιδευόμενοι επισκέφθηκαν το Σπήλαιο Αρχεδήμου ή Νυμφολήπτου στη Βάρη, όπου ξεναγήθηκαν από την Αρχαιολόγο μας και επιστρέφοντας, ήρθαν στη Συκιά που είχαμε προσθέσει διαδρομές, για περισσότερη εμπειρία στις τεχνικές μονού σχοινιού.
Όσο πάμε και καλύτερα από όλες τις πλευρές, αλλά στις τεχνικές ακόμα καλύτερα!
Τελειώσαμε το μάθημα με λίγους κόμπους ακόμη, για να τελειώσουμε την ενότητα και συνεχίζουμε!

Μετά τα πρώτα μαθήματα σε ανοιχτό πεδίο, μπήκαμε σε πραγματικά σπήλαια εκπαίδευσης με πολύ καλά αποτελέσματα και εμπλουτίζοντας τις τεχνικές, στηριζόμενοι στις προηγούμενες γνώσεις, προχωρήσαμε με το πέρασμα τραβέρσας, την κατευθυνόμενη κατάβαση και ανάβαση χωρίς σχοινί κατεύθυνσης και η αλλαγή κατεύθυνσης που είχαμε ήδη μάθει, μας φάνηκε παιχνιδάκι.
Πάρα πολύ καλές οι επιδόσεις των μαθητών και αρκετός ενθουσιασμός, όπως και στο στένωμα στο Αστερίου, που αποτελεί δοκιμασία δύσκολου περάσματος περιορισμένου χώρου.
Βάραθρο Αστερίου

Βάραθρο Κορυφογραμμής