Τη Γερακίνα διαλέξαμε για να ικανοποιήσουμε την όρεξή μας για λίγο δράση αυτή την Κυριακή και βέβαια πήγαμε, πάνω στην είσοδο, περπατώντας από το μονοπάτι της Σκάλας που ανεβαίνει απότομα ανάμεσα στα πεύκα δεξιά από το φαράγγι.
Περνώντας από την παραλία στο μέρος που καταλήγει το φαράγγι των Μύλων, είδαμε ότι κατέβαζε αρκετό νεράκι και υπήρχαν ίχνη κατολισθήσεων σε όλη την βόρεια πλευρά των Γερανείων.
Ωραία έκπληξη ήταν και το νεράκι που κελάρυζε στη Γερακίνα, ένα σπάνιο θέαμα που το φωτογραφίσαμε, γιατί όπως γνωρίζουμε, 150-200 μέτρα μετά χάνεται στο υπέδαφος. Συνεχίσαμε μέσα στην ησυχία που διέκοπτε μόνο το κουδούνισμα από τα μέταλλα του εξοπλισμού μας.
Η όψη της κοίτης με τα γερμένα φυτά σε κάποια σημεία, έδειχνε ότι είχαν γίνει κάποιες καλές κατεβασιές, αποτέλεσμα των βροχών των προηγούμενων ημερών, όχι όμως κάτι πολύ συνταρακτικό.
Η συντροφιά: Βαγγέλης Μαρκόπουλος, Ξένια Γεωργοπούλου(ΣΠΕΛΕΟ) κι εγώ.
Άγγελος Βλαχόπουλος

Θέλοντας να κάνουμε ένα μεγαλούτσικο σπήλαιο με τον Απόλλωνα Θρασυβουλίδη κατευθυνθήκαμε προς το Πάνειο Όρος, στην ομώνυμη Θρακιά, ένα βάραθρο βάθους 70μ περίπου χωρίς αλλαγές.
Ενώ στη διαδρομή είχαμε ήλιο, φτάνοντας στους πρόποδες του βουνού είδαμε την κορυφογραμμή στεφανωμένη με σύννεφα που θα έκαναν σίγουρα την ορατότητα πολύ δύσκολη.
Πράγματι, βλέποντας μόνο μερικές δεκάδες μέτρα μπροστά δεν μπορούσαμε να δούμε τα γνωστά μας σημάδια και χρησιμοποιώντας GPS για σιγουριά φτάσαμε στο φαρδύ στόμιο και κατεβήκαμε. Βγάλαμε τις σχετικές φωτογραφίες και ανεβήκαμε, αυτή τη φορά σε μια ηλιόλουστη πλαγιά με ορατότητα προς όλες τις κατευθύνσεις και λίγα σκόρπια σύννεφα για να θυμίζουν την πρωινή καταχνιά.
Άγγελος Βλαχόπουλος