Το πρωινό του Σαββάτου μας υποδέχτηκε με αρκετή ηλιοφάνεια, στο δρόμο για το Πύργου Μεγάλο Βάραθρο, αλλά όταν ανεβήκαμε στο βουνό το θερμόμετρο του αυτοκινήτου έγραψε 0° εξωτερική θερμοκρασία. Μιά ελαφριά πάχνη κάλυπτε όσα φυτά είχαν κάποια υγρασία και όσα σημεία στο δρόμο κρατούσαν νερό, τώρα πιά είχαν μια λευκή κρούστα.
Μέχρι να ετοιμάσουμε τα υλικά τα χέρια μας είχαν παγώσει και με πολλή χαρά μπήκαμε στην πρώτη κατάβαση, που είχε μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας. Οργανωθήκαμε εκεί στα ζεστά, έξι μέτρα κάτω από την επιφάνεια, μοιράσαμε τα υλικά και αρχίσαμε τις καταβάσεις με στόχο να φτάσουμε μέχρι το πατάρι στα -75μ.
Ήταν μια εξόρμηση γνωριμίας για τους δύο νέους μας συναδέλφους Ρούλα Λιανού και Σωτήρη Κωνσταντινίδη και προσθήκης εμπειρίας για τους παλιότερους Τάκη Καπλαντζή, Διονύση Δρίλλια και του γράφοντα Άγγελου Βλαχόπουλου.
Είχαμε μιά καλή ταχύτητα και γοργά χωρίς βιασύνες φτάσαμε στο μεγάλο πατάρι, όπου ξεκινάει η 12μετρη τραβέρσα που έχουμε εγκαταστήσει και οδηγεί στις νέες διαδρομές που για χρόνια κρατούσαν τα μυστικά τους κρυμμένα, μέχρι που η περιέργεια μας ώθησε να βάλουμε την κούραση κάτω από το ερέθισμα της εξερεύνησης.
Με λύπη είδα τα δύο ανοξείδωτα βύσματα που έχω βάλει για το ξεκίνημα είτε της τραβέρσας, είτε για τη συνέχιση πρός τα κάτω της κλασικής διαδρομής, να μην έχουν τα παξιμάδια τους. Δεν μπορώ να καταλάβω με τι νοοτροπία συνάδελφοι παίρνουν τα παξιμάδια από τις αγκυρώσεις. Ίσως να είναι άπειροι νέοι συνάδελφοι που πράττουν όπως στην «οικοδομή» και κανείς δεν τους είπε το σωστό.
Εδώ να επισημάνω ότι δεν πρέπει να βάζουμε παξιμάδια άλλου κράμματος από αυτό του βύσματος γιατί κι αυτό οδηγεί σε οξείδωση κι ας είναι και τα δύο ανοξείδωτα υλικά. Γι’ αυτό αφήνουμε τις ασφάλειες όπως τις βρίσκουμε.
Μιλήσαμε για το τι πρέπει να κάνουμε για να γίνει η παρουσίαση της εξερεύνησής μας, τους έκανα περιγραφή της νέας διαδρομής και ξεκινήσαμε για την άνοδο.
Βγήκαμε στο φυσικό φώς νωρίς το απόγευμα, η θερμοκρασία παρέμενε σταθερά στους 0°, με προοπτική για -4°-5° υποθέτω μετά το ηλιοβασίλεμα, καταλήγοντας σε ταβερνάκι για ανανέωση των δυνάμεων (έτσι το λέμε μεταξύ μας!). Μιλήσαμε για τις εμπειρίες που ακοκομίσαμε από την εξόρμηση και έτσι τέλειωσε μιά ακόμη όμορφη μέρα δράσης, που ίσως να είναι και η τελευταία της χρονιάς.

Η ηλιόλουστη μέρα, που προέβλεπαν τα δελτία καιρού, μας έβγαλε από την Αθήνα και το πρωινό μας βρήκε να ταξιδεύουμε για να επισκεφθούμε το κοντινό μας φαράγγι. Ο Σπύρος Ζαννιάς, ο Άγγελος Κουρής κι ο γράφων Άγγελος Βλαχόπουλος, αφήσαμε το αυτοκίνητο στην γνωστή παραλία και ανεβήκαμε περπατώντας, συζητώντας και καλαμπουρίζοντας την σύντομη διαδρομή για την είσοδο του φαραγγιού. Είχαμε μια όμορφη και χαλαρή κατάβαση κάνοντας μικρές διορθώσεις στο αρμάτωμα και καταλήξαμε πολύ νωρίς το μεσημέρι στο τέλος του φαραγγιού.