Φύγαμε από την Αθήνα, για να κάνουμε την εξερεύνηση, την Κυριακή το απόγευμα ο Κώστας Τράμπας (ΠΟΑ), ο Αλέξανδρος Ασημακόπουλος(ΠΟΑ) κι εγώ, και κοιμηθήκαμε κοντά στην Ηράκλεια, στην έξοδο του φαραγγιού στα πεδινά. Την επομένη πρωί-πρωί έφτασαν ο Βαγγέλης Μαρκόπουλος και η Μαριάννα Τάσση(ΣΠΕΛΕΟ) και από Λαμία ο Κώστας Στασινός που προσφέρθηκε να μας ανεβάσει στην είσοδο πάνω.
Το είχαμε δει στις 22/12/2018 (αναφορά Ιστοσελ.thiseas.org 12ος 2018) όταν είχαμε πάει για εξερεύνηση ενός σπηλαίου στα πρανή κοντά στην είσοδό του. Από τότε είχαμε καταλάβει ότι δεν θα έχει ιδιαίτερο τεχνικό ενδιαφέρον, αλλά η 250 μέτρων υψομετρική διαφορά σε περίπου 700μ. μήκος κάτοψης, μας κίνησε την περιέργεια.
Πρόκειται για ένα Φαράγγι παράλληλο του Δελφινάκου, που τρέχει μόνο τον χειμώνα και όχι πολύ. Αυτό είναι εμφανές από τη βλάστηση που διατηρεί μέσα στην κοίτη του και από τα βράχια που δεν έχουν καθαριστεί από απότομες συνεχόμενες κατεβασιές, με αποτέλεσμα ότι δύσκολα θα βρεθεί συμπαγές πέτρωμα για αγκυρώσεις. Ούτως ή άλλως με τη βοήθεια των δέντρων χρειάστηκε και τοποθετήσαμε πολύ λίγα βύσματα, που θα μπορούσαμε κι αυτά να αποφύγουμε με δεσιές λίγο πιο πίσω ή πάνω στα πρανή. Χρησιμοποιήσαμε σχοινιά σε 14 καταβάσεις με τη μεγαλύτερη γύρω στα 25μ. Ελπίζαμε για κάτι περισσότερο και θεαματικότερο, αλλά αυτό είχε ο τόπος κι αυτό μας πρόσφερε.
Νωρίς το μεσημέρι ήμασταν ήδη στο αυτοκίνητο, έχοντας ικανοποιήσει την περιέργειά μας.
Άγγελος Βλαχόπουλος
Monthly Archives: October 2019
12/10/2019 Σπηλαιολογία: Σπηλαιοβάραθρο Κατελάνι
Μια διανυκτέρευση στο βουνό και ένα κατέβασμα σε ένα όμορφο σπήλαιο στην Εύβοια, μας φάνηκε, με τον Μίλτο Χασιαλή, ο καλύτερος τρόπος να περάσουμε το Σάββατό μας. Κοιμηθήκαμε το βράδυ της Παρασκευής στην Αμπουδιώτισα, κοντά στo χωριό Σέτα και το πρωί του Σαββάτου μπήκαμε στο Κατελάνι.
Είναι ένα σπήλαιο με περίπου 90 μέτρα βάθος, που στα 25-30 μέτρα από την επιφάνεια, έχει μία λίμνη 6Χ3μέτρα περίπου, συνεχίζει με λίγο σκαρφάλωμα, καταρρίχηση με αντιστήριξη και καταλήγει σε ένα μονοκόμματο πηγάδι 45μέτρων περίπου με όμορφες γλυφές από τα νερά που υπερχειλίζουν από τη λίμνη. Στον πάτο σχηματίζεται μεγάλη αίθουσα με λάσπη και ένας μικρότερος θάλαμος που στο βάθοςτου απορροφάται το νερό χωρίς να φαίνεται βράχος, παρά μόνο πηχτός πηλός με τη χαρακτηριστική λακκούβα απορροής.
Τριάντα μέτρα ψηλότερα, σε ένα πατάρι, υπάρχει πέρασμα που είχαμε εξερευνήσει πριν από6-7 χρόνια με το σύλλογο, που όμως βγαίνει πάλι στην ίδια κάτω αίθουσα από άλλο σημείο.
Φεύγοντας συναντήσαμε κάποιους ντόπιους φίλους που μας πήγαν σε ένα γνωστό σπήλαιο από το οποίο αντλούν νερό και μάλλον έχει γίνει κατάδυση από κάποιους σπηλαιολόγους, καθώς και σε 2-3 άλλα σημεία-μελλοντικές εξορμήσεις.
5-6/10/19 Σπηλαιολογία: Κοσμάς Αρκαδίας
Από τις 21/9/19 που εντοπίσαμε το Βάραθρο Μπερκιάς ή Περκιάς, επιστρέψαμε και το αρματώσαμε για να μας φύγει η απορία. Γύρω στα 50 μέτρα βάθος ήταν τελικά, σχεδόν χωρίς διάκοσμο με χωμένα μεγάλα έλατα που μπορεί και να εμποδίζουν ενδεχόμενη συνέχεια. Το άνοιγμά του είναι μεγάλο, τόσο όσο να περνάει το φως του ήλιου μέχρι κάτω και τα τοιχώματα είναι καταπράσινα. Κατεβαίνοντας για το αυτοκίνητο ξανασυναντηθήκαμε με ένα βοσκό της περιοχής που γνωρίσαμε την προηγούμενη φορά και του είπαμε να έρθει στην πλατεία να δει τις φωτογραφίες μας.
Φύγαμε γρήγορα για το χωριό και πήγαμε σε ένα οριζόντιο σπήλαιο που είναι δίπλα στο νεκροταφείο, το φωτογραφίσαμε, καθαρίσαμε λίγο την είσοδό του και το ψάξαμε για πιθανή συνέχεια, όπως μας είχαν ζητήσει ενδιαφερόμενοι κάτοικοι.
Την ώρα που είχαμε ανοίξει το laptop και δείχναμε φωτογραφίες από τη δράση μας σε ένα καφενείο στην πλατεία του χωριού, ήρθε ο φίλος βοσκός από τον Μπερκιά και προσφέρθηκε να μας οδηγήσει μαζί με έναν άλλο φίλο του, να μας δείξουν βάραθρα στην περιοχή Κάτω Πουρναρό. Φύγαμε αμέσως και λίγο πριν μας πιάσει η νύχτα είχαμε δύο στίγματα για εξερεύνηση για την επομένη. Μέσα σε μια ζούγκλα από σκληρά δέντρα και πουρνάρια και ορατότητα μόλις μερικά μέτρα, εντόπισαν με ακρίβεια τα δύο βάραθρα που ψάχναμε.
Την Κυριακή ξεκινήσαμε με το πιο μακρινό, διαπιστώνοντας ότι ήταν συνολικού βάθους 10-12 μέτρων με μεγάλη αίθουσα και πολλά κόκκαλα ζώων, χωρίς περισσότερο σπηλαιολογικό ενδιαφέρον.
Το δεύτερο είχε μια πρώτη κάθετη κατάβαση 12 μέτρα, αλλά έστριβε και συνέχιζε. Με το που φώναξα «συνεχίζει, φέρτε υλικά» η ομάδα ενθουσιάστηκε. Υπήρχε διάκοσμος που μας έδωσε σημεία για φυσικές δεσιές και κατεβήκαμε άλλα δύο πηγάδια, μέχρι το συνολικό βάθος των 35 μέτρων. Εκεί δυστυχώς σταματούσε, με πάτο από λάσπη και πέτρες.
Πήραμε το δρόμο για το αυτοκίνητο μέσα από τα γνωστά μας πια τρίμετρα πουρνάρια και λοιπά αγκαθωτά φυτά που έχουν πυκνώσει από την μείωση της βόσκησης στην περιοχή.
Μέχρι να νυχτώσει άλλος ένας κάτοικος προσφέρθηκε και μας έδειξε ένα ακόμη σημείο, που προστέθηκε στις μελλοντικές μας έρευνες.
Η ομάδα: Τάκης Καπλαντζής, Γεράσιμος Κρεμμύδας, Γιώργος Εξηνταβελώνης, Άγγελος Βλαχόπουλος.
3/10/2019 Σπηλαιολογία στην Καρυστία
Μια ευκαιρία για εξόρμηση, σε ένα τόπο που δεν είχα ξαναπάει παρά μόνο με το σκάφος για ψαροντούφεκο πριν από αρκετά χρόνια, μου πρόσφερε ο Θωμάς Λαμπρακόπουλος από την ΕΣΕ.
Ξεκινήσαμε πριν φέξει για να περάσουμε με το καράβι στο Μαρμάρι και συνεχίσαμε προς την Κάρυστο, όπου συναντήσαμε τον Μιχάλη τον Θεοδόση και τον Βασίλη που θα μας οδηγούσαν σε ένα βάραθρο στην άκρη της Καρυστίας που έβλεπε το νησάκι Αράπης.
Μετά από μιάμιση ώρα οδήγησης, αφήσαμε τα αυτοκίνητα και συνεχίσαμε με τα πόδια άλλη τόση ώρα σε όμορφα τοπία πάνω από τη θάλασσα και τελικά μπήκαμε και ανεβήκαμε αρκετά μέσα σε ένα φαράγγι σε μια πλευρά του οποίου βρισκόταν το σπήλαιο δίπλα σε μια μεγάλη αγριελιά. Το υψόμετρο ήταν περίπου 150μέτρα, οπότε το βάθος του σπηλαίου είχε κάποιες προδιαγραφές.
Αρματώσαμε από το παλιό γερό δέντρο και κατεβήκαμε συνολικά 5-6 μέτρα σε ένα βαραθράκι με κάποιο διάκοσμο, πολλές αράχνες και κόκκαλα από κατσίκια που είχαν πέσει μέσα.