Μετά από πρόταση του Γιώργου Εξηνταβελώνη και του Γιώργου Στεφανούρη, το Δ.Ι.Ε.Κ. Σπάρτης μου πρότεινε να αναλάβω την εκπαίδευση της τάξης των Συνοδών Βουνού, για τον τομέα των Φαραγγιών. Η πρόταση των παιδιών με τιμά και τους ευχαριστώ κι από δω.
Έφυγα από Αθήνα νωρίς το μεσημέρι με ψιχάλα και στο ύψος της Νεμέας συνάντησα μια γερή καταιγίδα που με συνόδεψε μέχρι και τη Μεγαλόπολη. Πήρα τα παιδιά και φύγαμε για Σπάρτη ώστε να είμαστε στην ώρα μας για την έναρξη των μαθημάτων στις 16:00′
Ξεκινήσαμε στο Διασωστικό Σπάρτης, που στο φιλόξενο περιβάλλον του μας διατέθηκε αίθουσα με προτζέκτορα. Έγιναν παρουσιάσεις πάνω στη θεματολογία, για τη γνωριμία με το πεδίο και τον εξοπλισμό, για τους κινδύνους που αφορούν τη δραστηριότητα και άλλα. Επίσης παρουσίαση με βασικές αρχές Γεωλογίας και στη συνέχεια γνωριμία με τους κόμπους που χρειάζονται για την δραστηριότητα και πρακτική εξάσκησή τους.
Όπως κατευθυνόμασταν την επομένη για το Καστόρι, όπου είχαμε κανονίσει για να κάνουμε πρακτική εξάσκηση, ο καιρός δεν έλεγε να μας τη χαρίσει. Έριχνε ένα βουνίσιο ψιλόβροχο με διαλύματα κανονικής βροχής. Έλεγα ότι θα συναντήσω τους εκπαιδευόμενους κουρνιασμένους μέσα στα αυτοκίνητά τους και απρόθυμους να εκτεθούν στις συνθήκες. Αντιθέτως όλοι ήταν έξω με τα αδιάβροχά τους και όσοι είχαν σάκους, τους είχαν με αδιάβροχα καλύμματα κι αυτούς!
Σαν να μην υπήρχε βροχή, κατεβήκαμε ανάμεσα στα δέντρα και ξεκινήσαμε την εκπαίδευση.
Μετά από αρκετή εξάσκηση στο σημείο, μεταφερθήκαμε πολύ κοντά εκεί, σε ένα γεφυράκι και μπήκαμε σε κάθετη κατάβαση, για να δούμε ποιες είναι οι πραγματικές συνθήκες που δημιουργούνται όταν υπάρχει τάση στο σχοινί από το βάρος μας.
Την τρίτη ημέρα, πάλι στο ίδιο σημείο, μπήκαμε κατευθείαν στα σχοινιά με τάση, εμπλουτίζοντας τις τεχνικές και επαναλαμβάνοντας όλες τις προηγούμενες.
Οι καταρτιζόμενοι τήρησαν τους κανόνες ασφαλείας υποδειγματικά, έδειξαν ενθουσιασμό για τη δραστηριότητα και είμαι σίγουρος ότι θα συναντηθούμε σε κάποιο από τα φαράγγια της περιοχής, ή και αλλού, για να κατέβουμε παρέα.
Θα έχουμε συνέχεια την επομένη εβδομάδα.
Άγγελος Βλαχόπουλος

Φύγαμε από Αθήνα το απόγευμα του Σαββάτου, ώστε να μαγειρέψουμε, να κοιμηθούμε στο βουνό και να μπούμε νωρίς την Κυριακή στο Φαράγγι.
Όταν το κανονίζαμε στην αρχή της εβδομάδας ούτε που πρόσεξα ότι θα είναι τα γενέθλιά μου την ίδια μέρα και μόνο λίγο πριν φύγουμε το ανακάλυψα! Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω, ήταν να πάρω μαζί μου γλυκά και να φροντίσω να είμαι την επομένη στο σπίτι όσο γινόταν νωρίτερα για να το γιορτάσουμε με την οικογένεια.
Με τα ζεστά Φθινοπωρινά του χρώματα μας καλημέρισε το πρωινό της Κυριακής και με καθαρά δροσερά νερά το ίδιο το φαράγγι. Συννεφιά και παγωμένο νερό, δηλαδή, αλλά άμα είσαι στα κέφια σου..
Ξεκινήσαμε τις καταβάσεις σε μια μέτρια ροή που στα στενά σημεία γινόταν λίγο άγρια, αλλά όχι επικίνδυνη. Εντύπωση μου έκανε η διαφάνεια, μιάς και μπορούσες να διακρίνεις τον βυθό σε λεπτομέρειες που δεν νομίζω να έχω ξαναδεί εκεί, λόγω της λεπτής λάσπης που εύκολα αναταράσσεται και τα θολώνει όλα. Σε κάποια στιγμή είδαμε και ήλιο, αλλά γρήγορα το γύρισε σαν να πήγαινε να βρέξει, αλλά τελικά δεν έγινε κάτι.
Οι αγκυρώσεις δεν είχαν υποφέρει από τις κακοκαιρίες και η κοίτη δεν παρουσίαζε κάποια σημαντική αλλαγή ή κατολίσθηση.
Φτάσαμε δυό ώρες πριν νυχτώσει στο τελευταίο άλμα και βγήκαμε με όλη τη συντροφιά χαμογελαστή για να αλλάξουμε βάζοντας τα στεγνά μας ρούχα που μας περίμεναν στο αυτοκίνητο της εξόδου.
Γεράσιμος Κρεμμύδας, Ανδρέας Λιόσης, Ανδρέας Παναγόπουλος, Ανδριάνα Κούλη, Άγγελος Βλαχόπουλος.

Για να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για τη Σπηλαιοδιάσωση και να δημιουργηθεί ένας έστω και μικρός πυρήνας στο Σύλλογο που να έχει εξασκήσει μέρος των τεχνικών, ώστε μελλοντικά να συμμετέχει σε Ασκήσεις και εκπαιδεύσεις της Ομοσπονδίας, οργανώσαμε αυτή την Ημερίδα.
Μετά από μια εισαγωγή για τα υλικά και τη χρήση τους, ξεκινήσαμε με την ανύψωση και ανάρτηση του “φορείου” σε οριζόντια τραβέρσα με δύο τρόπους και το πέρασμά του από εμπόδια που θα μπορούσε να είναι κόμπος, παράκαμψη κλπ. Την άσκηση εκτέλεσαν όλα τα μέλη της ομάδας με σπηλαιολογική παιδεία.
Έπειτα μεταφέραμε το “φορείο” σε μια διάταξη τύπου ‘Π’. Ανάβαση με αντίβαρο στο αριστερό κάθετο του Π, μέχρι την γωνία πάνω, τραβέρσα στη δεξιά γωνία, και κατάβαση στην δεξιά κάτω πλευρά του Π.
Οι οδηγίες έγιναν κατανοητές, όλες τις τεχνικές τις εκτέλεσαν τα παιδιά και η άσκηση πήγε όπως έπρεπε. Το “φορείο” μας ήταν η σπηλαιολογική ζώνη του θύματος.
Πιστεύω και ελπίζω στο μέλλον να έχουμε ακόμα περισσότερες συμμετοχές μελών μας και ευχαριστούμε τους φίλους που συνέδραμαν.

Μία ακόμη εξερεύνηση του Συλλόγου από την ομάδα της Καλαμάτας αυτή τη φορά. Δύο σπήλαια που τους υπέδειξαν τσοπάνηδες της περιοχής εντοπίστηκαν και εξερευνήθηκαν.
Το πρώτο ήταν ουσιαστικά ένα πηγάδι βάθους 10μέτρων περίπου, χωρίς ιδιαίτερο διάκοσμο, με μόνο εύρημα ένα κουδούνι και τα κόκκαλα από το ζώο που το έφερε.
Το δεύτερο είχε 15 περίπου μέτρα βάθος με ελπίδες να συνεχίζει σε ένα-δύο σημεία. Υπήρχε διάκοσμος και θα πρέπει να το ξαναεπισκεφτούμε για τα περαιτέρω.
Συγχαρητήρια στην ομάδα: Γιώργος Εξηνταβελώνης, Γιώργος Στεφανούρης, ο Κωστής κι ο Άγγελος Στριχάς. Πάντα τέτοια!

Ντόπιοι βοσκοί μας έδειξαν δύο σπήλαια που κάποιοι στο παρελθόν είχαν κλείσει με βράχους, και κλάρες, για να μην πέφτουν τα ζώα τους μέσα.
Με πολύ κόπο κάναμε προσβάσιμο το πρώτο. Τραβήξαμε με πολύσπαστο τη μεγαλύτερη πλάκα, σκάψαμε και τραβήξαμε πολλά χώματα.
Το επόμενο ήταν τόσο δασωμένο, που δεν φαινόταν σχεδόν καθόλου. Δούλεψε το ματσέτι και το ανοίξαμε κι αυτό.
Μας βγήκαν πολύ ρηχά, 8 και 10 μέτρα, αλλά δυστυχώς, αυτά τα έχουν οι εξερευνήσεις. Θα έχουμε όμως συνέχεια στην περιοχή.