Το Σάββατο 21/11/15, μέσα στα πλαίσια των εκπαιδευτικών εξορμήσεων του σεμιναρίου Σπηλαιολογίας 2015 που βρίσκεται σε εξέλιξη στον Σύλλογό μας, επισκεφθήκαμε το σπήλαιο Δρομέας στο Ποικίλον Όρος.
Η σπηλιά προφανώς ανεδείχθη από την διάνοιξη του χωματόδρομου που περνάει δίπλα του και είναι μια διάκλαση αρκετά σαθρή, με συνολικό βάθος περίπου πενήντα μέτρα. Προηγούμενες σπηλαιολογικές ομάδες έχουν κάνει παρεμβάσεις με τσουβάλια και ξύλα, για να δημιουργηθούν πατάρια που θα συγκρατήσουν τις κατολισθήσεις, όμως ο κίνδυνος παραμένει σε κάποιο βαθμό.
Η ομάδα των νέων συναδέλφων έδειξε την δέουσα προσοχή και μόνο κάτι λίγα χαλικάκια ξέφυγαν και κατρακύλησαν. Η προπόνηση πήγε πάρα πολύ καλά και ήδη είναι φανερή η πρόοδος που έχουν επιτύχει από τις προηγούμενες εξορμήσεις.

Την Κυριακή 22/11/15 είχαμε μία πολύ καλή εμπειρία στο Μητροπίσι. Με οδηγό τον Μανώλη Μοσχολιδάκη μπήκαμε σε αρχαίες στοές ορυχείων που έχουν επεκταθεί κι από νεότερες διανοίξεις. Περάσαμε από μεγάλες αίθουσες, είδαμε πως μάζευαν νερό δημιουργώντας λιθοματικές λεκάνες και το διοχέτευαν από χτιστά ρυάκια, για χρήση. Παντού βλέπαμε ορθογώνιες λαξεύσεις και όπου χρειαζόταν, είχαν φτιάξει πελεκητά σκαλοπάτια. Εμείς χρησιμοποιήσαμε σχοινιά γιατί μπορεί οι κλίσεις να μην ήταν πολύ μεγάλες, αλλά το πεδίο ήταν πολύ γλιστερό.
Ο διάκοσμος ήταν αναπάντεχα πλούσιος, πράγμα που δεν περίμενα να συναντήσουμε σε τεχνητό έγκοιλο.
Μετά από κάμποση ώρα βγήκαμε σε σύγχρονες στοές με τα γνωστά ίχνη από τις ράγες στο κέντρο. Η διαφορά ήταν ολοφάνερη και ο διάκοσμος σχεδόν ανύπαρκτος. Σε ένα πέρασμα φτάσαμε σχεδόν μέχρι την επιφάνεια από την οποία μας χώριζε μία τσιμεντένια πλάκα με μία πλαστική σωλήνα στο κέντρο από την οποία περνούσε αέρας και λίγο φως. Μετά απ’ αυτό ξεκινήσαμε για πίσω κρατώντας μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις, για μένα τις καλύτερες μέχρι τώρα σε ορυχείο, στη μνήμη και τις φωτογραφικές μηχανές μας.