Το Σαββάτο 2 Απριλίου ο Γεράσιμος Κρεμμύδας, ο Διονύσης Δρίλλιας, ο Ξενοφώντας Ντάνης και ο γράφων, ο Άγγελος Βλαχόπουλος, πήγαμε για να εξερευνήσουμε ένα φαράγγι στην περιοχή που ήδη έχουμε εξερευνήσει το φαρ. Της Σεργούλας σε δύο τμήματα, το Πύργου και της Απάνω Κόκας. Το συγκεκριμένο ονομάζεται Ροδόρεμα και δεν περιμέναμε να είναι πολύ ενδιαφέρον και κυρίως να έχει νερό, αλλά είναι μέσα στην ευρύτερη περιοχή και οι κάτοικοι των γύρω χωριών δεν επιχειρούν να μπουν να το κατέβουν λόγω της πολύ απότομης κλίσης του εδάφους και των κατακερματισμένων πετρωμάτων που δημιουργούν ασταθές πεδίο και σάρες.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση και μας έβαλε στη διαδικασία να το εξερευνήσουμε, είναι τα 400μ περίπου υψομετρικής διαφοράς μεταξύ εισόδου και εξόδου, μέσα σε ένα ολικό μήκος 1 χλμ περίπου.
Μοιράσαμε τα βάρη στα σακκίδια παίρνοντας αρκετές ασφάλειες μονού κρίκου και μερικές αλυσίδες, τα ανάλογα βύσματα και βέβαια τρυπάνι με δύο μπαταρίες, τρία σχοινιά και ότι άλλο απαραίτητο και ξεκινήσαμε την κατάβαση περίπου στις 11:00. Με τη βοήθεια του φίλου Θοδωρή Μόραλη που μένει στη Ναύπακτο, δεν χρειάστηκε να φέρουμε από την Αθήνα ούτε δεύτερο αυτοκίνητο, ούτε να κάνουμε ανάκληση του πάνω αυτοκινήτου. Ανεβήκαμε όλοι μαζί στα υψίπεδα με τις ανεμογενήτριες απ’ όπου ξεκινάει η ρεματιά, μας συνόδεψε μέχρι τις πρώτες απότομες καταβάσεις και μετά έφυγε με το αυτοκίνητο και μας συνάντησε στην έξοδο κάτω στις 14:15’.
Το πρανές άρχισε αμέσως να γίνεται πολύ απότομο και γλιστερό, όχι από νερό, αλλά από το ότι δύσκολα βρισκόταν γερός βράχος και στέρεο έδαφος να στηριχτούμε. Ήταν γενικά ανοιχτό με κάποια στενά σημεία στα οποία φαινόταν ότι έτρεχε νερό κάποιες φορές, όχι όμως ορμητικό, ώστε να καθαρίσει την κοίτη από τα φερτά. Αυτό βέβαια είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρχουν δένδρα και βλάστηση που μας βοηθούσαν να βρίσκουμε φυσικές δεσιές.
Συναντήσαμε 14 καταβάσεις που χρησιμοποιήσαμε σχοινί, όλες δενδροδεσίματα, εκτός από μία, στην οποία τοποθετήσαμε πλακέτα. Είχαν ύψος από 3 έως 7μέτρα και οι ελεύθερες καταβάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Σε κάποια στιγμή συναντήσαμε το Ρέμα του Μάζη, μέσα στο οποίο πέφτει το Ροδόρεμα, που γνωρίζαμε ότι είναι απότομο κι αυτό αλλά βατό, και μετά από λίγο φτάσαμε στο δρόμο που τερματίσαμε.
Όλα πήγαν καλά εκτός από μερικά στραβοπατήματα που ήταν φυσικό να συμβούν και συνεχίσαμε τη μέρα μας ερευνώντας την περιοχή για να αποφασίσουμε για τη δράση της επόμενης μέρας. Φυσικά, αργότερα κατεβήκαμε από το βουνό, φάγαμε σε ταβέρνα της περιοχής και μετά ανεβήκαμε για ύπνο στις σκηνές μας στην αυλή του παλιού σχολείου της Σεργούλας.
Την Κυριακή 3 Απριλίου, την αφιερώσαμε στην έρευνα για άλλα φαράγγια και όντως βρήκαμε ένα στην περιοχή του φράγματος του Μόρνου, αλλά όταν ανεβήκαμε και μετά από αρκετή προσπάθεια μπορέσαμε να δούμε την κοίτη του, διαπιστώσαμε ότι κάνει πολύ μικρές καταβάσεις και κάποιες βάθρες που φαίνονται πολύ όμορφες και καθαρές, αλλά δυστυχώς όπως διασταυρώσαμε και με ντόπιο βοσκό, δεν έχει τεχνικό ενδιαφέρον. Κάναμε όμως το περπάτημά μας και μετά συνεχίσαμε με το αυτοκίνητο προς την Γκιώνα, περάσαμε από τα στενά ανάμεσά της και τα Βαρδούσια, θαυμάσαμε το τοπίο της Ορθοπλαγιάς με το αναρριχητικό πεδίο, γευματίσαμε σε ένα από τα χωριουδάκια που συναντήσαμε και τελικά πήραμε το δρόμο της επιστροφής.