Το Σάββατο αυτό είπαμε να δροσιστούμε λίγο κατεβαίνοντας το γνωστό μας φαράγγι. Είχαμε και μια ειδική αποστολή από τον φίλο Βασίλη, βοσκός από τη Νεστάνη που μας έχει οδηγήσει σε πολλά σπήλαια στην περιοχή του, που μας ζήτησε να ψάξουμε για το κουδούνι μιας γίδας που αποκλείστηκε πριν καιρό σε ένα κοφτό πατάρι αρκετά πάνω από την κοίτη.
Ανέλαβα την έρευνα με την καθοδήγησή του και παρ’ όλο που ερεύνησα πολύ μεγαλύτερο μέρος απ’ ότι φαινόταν από πάνω, δεν την εντόπισα. Το ζώο μάλλον έπεσε και παρασύρθηκε, βρήκα όμως μια βραχο-αψίδα και τέσσερα σπηλαιάκια!
Ο Βασίλης αποχώρησε κι εγώ κατέβηκα στο νερό, που ήταν περίπου 70μ χαμηλότερα, χρησιμοποιώντας τα δέντρα της πλεύρας , αρμάτωσα την πρώτη κατάβαση που συνάντησα και περίμενα τους υπόλοιπους.
Το νερό ήταν από την αρχή λίγο, αλλά 500μέτρα μετά εξαφανίστηκε υπογείως, ευτυχώς όμως σε κάποιο σχετικά κοντινό σημείο αναδύθηκε και μας συντρόφεψε στο μεγαλύτερο και ομορφότερο μέρος της διαδρομής, εκεί που έχει τα στενώματα και τα μεγαλύτερα κατεβάσματα, μέχρι και το τέλος.
Ο καιρός μας πήγε πολύ καλά, όπως φαινόταν από τα δελτία, με μια πολύ ελαφριά ψιχάλα το μεσημέρι και πάλι το βραδάκι όταν πια είχαμε πάει για φαγητό. Αυτά ήταν αναμενόμενα δεδομένων των συνθηκών και της περιοχής.
Πολλές αναμνήσεις έχουμε από αυτό το φαράγγι που για πρώτη φορά μπήκαμε και εξερευνήσαμε το 2011.
Ήμασταν δεκατέσσερα άτομα, τρείς από Καλαμάτα και οι υπόλοιποι από Αθήνα, Σύλλογος ΘΗΣΕΑΣ, ένας από ΣΠΕΛΕΟ και Ομάδα ΟΔΕΥΩ.