Ξεκινήσαμε με βροχή από την Αθήνα, αναμένοντας να ισχύει το ίδιο για όλη μέρα, όπως έλεγαν οι προγνώσεις.
Φτάσαμε στη Σέτα και ύστερα από λίγο στο σημείο που αφήνουμε το αυτοκίνητο, προκειμένου να ξεκινήσουμε για τη σπηλιά με τα πόδια και ετοιμαστήκαμε, όσο γινόταν, προστατευμένοι από ένα γεροέλατο, φορώντας τις στολές και τις κάπες μας. Λίγα πράγματα κατορθώσαμε να προστατεύσουμε καθώς περπατούσαμε μέσα στα βρεγμένα, αλλά φτάσαμε στο σημείο και εντοπίσαμε τη σπηλιά.
Η είσοδος που κάποτε βρισκόταν ανάμεσα στις ρίζες ενός μεγάλου έλατου, είναι τώρα πια απλώς μία τρύπα, καθώς δεν υπάρχει ούτε ίχνος από το παλιό δέντρο και οι ρίζες του έχουν τελείως αποσυντεθεί.
Βγάλαμε τα αδιάβροχα και κατεβήκαμε στις αίθουσες που είναι διακοσμημένες με πολλά και διάφορα σπηλαιοθέματα. Κουρτίνες, σταλακτίτες, σταλαγμίτες και οι μεγάλες κολώνες, ήταν για αρκετή ώρα η ενασχόλησή μας φωτογραφίζοντας και μιλώντας γι αυτά και άλλα πολλά, περάσαμε κάμποσο χρόνο εκεί μέσα.
Η βροχή έξω δεν σταμάτησε ποτέ και επιστρέφοντας, αλλάξαμε πάλι όσο γρηγορότερα μπορούσαμε και καταφύγαμε στο εκκλησάκι στην Αμπουδιώτισσα.
Βγάλαμε και μαγειρέψαμε ότι καλά είχαμε προβλέψει να έχουμε μαζί μας, ελπίζοντας για την επόμενη μέρα, τις λίγο καλύτερες συνθήκες που προέβλεπε το δελτίο καιρού.
Ξημέρωσε την Κυριακή, μια μέρα σαν την προηγούμενη, ακόμη λίγο χειρότερη, λόγω ψύχους και διαπιστώσαμε ότι η καλυτέρευση δόθηκε για αρκετά αργότερα, προς το απόγευμα. Το ύψωμα της Ελατοσπηλιάς, ήταν πια χιονισμένο, όπως και όλα γύρω-γύρω και ξεκινήσαμε για Μετόχι, μήπως βρούμε λίγο καλύτερες συνθήκες.
Το χιόνι πολύ σύντομα άρχισε να πυκνώνει, ο δρόμος είχε στρωθεί κανονικά και μετά από λίγο, ούτε το φούλ μπλοκέ διαφορικό του 4Χ4 δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και η ανηφόρα προμήνυε ακόμη χειρότερα. Αν δεν ήταν άσφαλτος από κάτω και είχαμε βγει σε χωματόδρομο, θα είχαμε πολλές πιθανότητες να συνεχίσουμε.
Χορτασμένοι από εικόνες, βροχή, χιόνι και κρύο, αφήσαμε για μια άλλη φορά τη συνέχιση της περιπέτειας και την επίσκεψη στο Σπήλαιο Κατελάνι, που ήταν εξ αρχής ο στόχος μας, για τη δεύτερη μέρα.