Αυτό το Σάββατο το βράδυ, κατόπιν προσκλήσεως του “Προοδευτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Μεταμόρφωσης” και του προγραμματισμού που προηγήθηκε μήνες πρίν, ο Σύλλογός μας παρουσίασε φωτογραφικό υλικό και Βίντεο, με θέμα το αναφερόμενο πανέμορφο σπήλαιο, που επισκεπτόμαστε όταν έχουμε την ευκαιρία, με αγάπη και σεβασμό.

Την παρουσίαση ξεκίνησε ο Θανάσης Μαραμαθάς Γεωλόγος και Διδάκτωρ του Ε.Μ.Π. Δίνοντας τα στοιχεία για την περιοχή, την Σπηλαιογένεση και για τη Σπηλαιολογία γενικότερα.

Στη συνέχεια προβλήθηκε στοχευμένη Παρουσίαση για το Σπήλαιο, με επεξηγήσεις και έπειτα, βίντεο της τελευταίας μας επίσκεψης του Μαρτίου.

Μαζεύτηκαν πάνω από 250 άτομα στην πλατεία του χωριού και κατα την τελική προβολή των φωτογραφιών, το ενδιαφέρον πολλών από τους θεατές, εκδηλώθηκε με ερωτήσεις, για λεπτομέρειες και διευκρινήσεις. Ερωτηθήκαμε επίσης για τη δυνατότητα να γίνει επισκέψιμο και εξηγήσαμε κι εγώ κι ο Θανάσης, ότι αυτό θα κατέστρεφε την δομή του σπηλαίου και η απόπειρα διάνοιξης εισόδου θα δημιουργούσε εκτεταμένες κατακρυμνήσεις, σε συνέχεια των ήδη υπαρχόντων, Τεκτονικών κυρίως, αλλά και Καρστικών.

Ευχαριστήσαμε πολύ για την θερμή υποδοχή, την άψογη φιλοξενία και χαρήκαμε πολύ για τη γνωριμία νέων ανθρώπων με ανιδιοτέλεια και όρεξη να μάθουν για τον τόπο τους τα μυστικά που δυστυχώς, μόνο με εξειδικευμένη εκπαίδευση θα μπορούσαν να γίνουν και δική τους εμπειρία.

Αποχωρήσαμε την Κυριακή με τις καλύτερες εντυπώσεις, όντας πλουσιότεροι σε γνωριμίες ανθρώπων, από αυτούς που μας αρέσει και επιδιώκουμε να γνωρίζουμε.

Το διήμερο αυτό, το αναλώσαμε στην έρευνα και εντοπισμό Εισόδων και Εξόδων Νέων Φαραγγιών, των προσβάσεων δηλαδή, ώστε να οργανώσουμε αποστολή εξερεύνησης.

Από το Σάββατο και μέχρι την Κυριακή στις 10:00′ περίπου είχαμε ολοκληρώσει αυτό το μέρος της έρευνας και αφιερώσαμε δύο περίπου ώρες για την τελετή που γίνεται κάθε χρόνο, προς τιμήν του Αντώνη Κατσαντώνη (Μακρυγιάννη). Ήρωας της προ του 1821 Επαναστατικής Ελλάδας, μαθητής του Βασίλη Δίπλα, όπως και ο Λεπενιώτης, Χασιώτης, Καραϊσκάκης και άλλοι πολλοί.

Τον συνέλαβαν με προδοσία και τον σκότωσαν με φρικτά βασανιστήρια.

Όντας άρρωστος από ευλογιά με υψηλό πυρετό, κατέφυγε σε μια δυσπρόσιτη βραχοσκεπή, την οποία επισκευθήκαμε. Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης τα λέει όλα στο αντίστοιχο ποίημά του.

Φύγαμε από την εκδήλωση, αφού χαιρετήσαμε τους αρκετούς φίλους που έχουμε κάνει εκεί, κατευθυνόμενοι στο Μοναστηράκι, όπου είχαμε αφήσει μια Σπηλαιολογική εκκρεμότητα.

Βάλαμε φόρμες και μπήκαμε σε μια έξοδο υπόγειου ποταμού, που τον χειμώνα το έχουμε δεί να βγάζει μπόλικο νερό. Εισχωρήσαμε σε ένα μικρό θάλαμο, που συνέχιζε ανηφορίζοντας σε πολύ στενό πέρασμα. Το περάσαμε, συνεχίζοντας οριζόντια σε λαγούμι ύψους 40-50 εκατοστών, περάσαμε αναγκαστικά μέσα από μιά διάφανη λιμνούλα, μέχρι το λαιμό, συνεχίσαμε πάλι οριζόντια και λίγο ανηφορικά και πάντα έρποντας, καταλήξαμε σε πνιγμένο διάδρομο, μήκους 7 μέτρων περίπου, όπου η οροφή κατέβαινε προοδευτικά συναντώντας την επιφάνεια του νερού. Το βάθος ήταν μικρό και το άνοιγμα της παροχής κι αυτό μικρό και υποβρύχιο. Προσπάθησα να ψαχουλέψω, αλλά δεν υπήρχαν ούτε 10 εκατοστά αέρα πάνω από το στένεμα για να φτάσω στο τέρμα και ήταν και ρηχός ο βυθός.

Υπολογίσαμε κάπου 35 μέτρα συνολικά μέχρι εκεί. Υπήρχαν σταλακτίτες και άλλα σπηλαιοθέματα στην οροφή μόνο βέβαια, και σε μικρό πάντα ύψος, πράγμα που σημαίνει ότι η παροχή δεν καταλαμβάνει όλο τον χώρο, γιατί κάποια από αυτά θα ήταν σπασμένα.

Βγήκαμε βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο στη ζέστη αργά το μεσημέρι, ικανοποιημένοι από την επίτευξη των στόχων μας και προλάβαμε να τσιμπήσουμε και κάτι σε ένα από τα ταβερνάκια που περάσαμε για την επιστροφή μας.