Αυτό το Σάββατο, μετά από τις  πρόσφατες βροχές της εβδομάδας, μας έκανε πολύ ωραία μέρα, κι έτσι εμείς επιλέξαμε να έχει και λίγο περπάτημα η εξόρμησή μας. Ανεβαίνοντας προς το Μαυροβούνι του Υμηττού, κάναμε κάμποση ώρα να φτάσουμε στη μικρή σχισμή του ανοίγματος του σπηλαίου, ετοιμαστήκαμε χωρίς βιασύνες και ξεκινήσαμε.

 Η πρώτη, είναι και η μεγαλύτερή του κατάβαση, κάπου 50 μέτρα, που την χωρίσαμε σε τρία μέρη. Μετά συνεχίσαμε με τις μικρότερες, φτάνοντας σύντομα στο βαθύτερο σημείο.

 Από κεί αρχίζει μια ανάβαση, με μόνιμο σχοινί, που ανεβάζει περίπου 20 μέτρα, προς μία αίθουσα με τον καλύτερο στολισμό του σπηλαιοβάραθρου, που ομολογουμένως, σε όλη τη κατηφορική διαδρομή, δεν είναι και πολύ πλούσιος.  

 Κατεβήκαμε πάλι στο χαμηλότερο σημείο, αρχίζοντας τις αναβάσεις, για να καταλήξουμε στην επιφάνεια νωρίς το απόγευμα. Ένα ταβερνάκι στην Καισαριανή, ήταν το καλύτερο για το τέλος της ημέρας μας.