Μιας και το Πάσχα μας έφερε στο Λουτράκι, εκτός από το να ψήσουμε αρνί κάναμε και μερικές δημιουργικές επεμβάσεις στα γύρω φαράγγια. Ξεκινήσαμε με το Φλάμπουρο που χρησιμοποιήσαμε στα σεμινάρια του συλλόγου. Ακόμη και σ’ αυτό είδαμε τα ίχνη που άφησε το νερό που πέρασε μετά τις χειμερινές νεροποντές.
Ένα ακόμη Σεμινάριο Μύησης ολοκληρώθηκε και έξι καινούριοι στο άθλημα της κατάβασης φαραγγιών, προστέθηκαν στο δυναμικό μας. Και σ’ ανώτερα!
Το φαράγγι της Γερακίνας επιλέξαμε για τελευταίο του Σεμιναρίου Μύησης 2015 του Συλλόγου. Στις πρώτες καταβάσεις λίγο αλλά διάφανο νεράκι στόλιζε την κοίτη, γρήγορα όμως πήγε υπογείως και δυστυχώς το χάσαμε από τα μάτια μας.
Η κατάβαση πήγε ρολόι με τους Αυτόνομους του 2014 να αρματώνουν με σιγουριά και να προσέχουν τους καινούριους φαραγγίστες και όπως δείχνει, μελλοντικούς συντρόφους τους.
Οι δύο επιβλέποντες νοιώσαμε περήφανοι για την απόδοση και την υπευθυνότητα με την οποία κινήθηκε η ομάδα.
Τελειώσαμε την εξόρμηση με μια επίσκεψη σε ταβέρνα του Σχοίνου σε κλίμα ενθουσιασμού και ζωντάνιας.
Από πλευράς Συλλόγου ήμασταν οι, Γιώργος Γεωργιάδης, Σπύρος Ζαννιάς, Νικολέττα Αλεξανδράκη, Γεράσιμος Κρεμμύδας και ο γράφων Άγγελος Βλαχόπουλος. Οι Μυημένοι πιά, Μαργιάννα Γάδ, Γιώργος Ζαννιάς, Λιλή Αναστασοπούλου, Νίκος Καρκαλίογλου, Ευάγγελος Τζιράκης. Από την ομάδα των Μυημένων σ’ αυτή την εξόρμηση έλειπε ο Ξενοφώντας Ντάνης.
Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά της Μύησης και ακόμη ένα στους Αυτονόμους.
Κυριακή 1/3/15. Την ευθύνη της εκπαίδευσης είχαμε ο Γιώργος Γεωργιάδης κι εγώ, όπως και στα δύο προηγούμενα σεμινάρια του Συλλόγου.
Για πρώτη εμπειρία κατάβασης διαλέξαμε το φαράγγι Φλαμπούρι .
Μαζευτήκαμε εκτός από τους έξι εκπαιδευόμενους, άλλοι έξι συνοδοί και μάλλιστα ήρθαν οι τέσσερις νέοι Αυτόνομοι του Σεμιναρίου του Νοεμβρίου 2014, που είχαν πολύ καλή αξιοπιστία στην εφαρμογή των τεχνικών, πράγμα που μας δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση σαν εκπαιδευτές.
Οι καινούριοι φαραγγίστες τα πήγαν πολύ καλά, κάνοντας πράξη σε πραγματικό πεδίο τις τεχνικές που διδάχτηκαν το Σάββατο 28/2/15 στην οικοδομή με πολύ καλή αξιοπιστία, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες λόγω των πολλών αρνητικών στις καταβάσεις.
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι πρέπει να κάνουμε κάποιες διορθώσεις σε παρακάμψεις κλπ για να γίνουν ομαλότερα τα κατεβάσματα.
Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά! Στα καινούρια που με θέληση παλεύουν να βρούν τα πατήματά τους στο άγνωστό τους πεδίο και στα παλιότερα που με υπευθυνότητα συνόδευσαν τους μελλοντικούς συντρόφους τους στις διασχίσεις.
Άγγελος Βλαχόπουλος
Κατευθυνόμενοι προς το φαράγγι της Γερακίνας μέσα στα πλάισια του προγράμματος εκπαίδευσης επιπέδου Μύησης Φαραγγιών, περνώντας από το Μύλων αντικρύσαμε ένα μοναδικό θέαμα που δεν ξέρω πόσα χρόνια θα έχει να εκδηλωθεί.
Το πρανές της εξόδου είχε αλλάξει τελείως και το σιφώνι που περνούσε κάτω από τον δρόμο είχε θαφτεί τελείως κάτω από τις πέτρες και τα χώματα της τελευταίας κατεβασιάς. Το νερό περνούσε πάνω από τον δρόμο με τα ανάλογα φερτά που θα ήταν πολύ περισσότερα αν δεν είχαν περάσει τα κατάλληλα μηχανήματα να τα παραμερίσουν. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε τι έχει συμβεί μέσα στούς καταρράκτες και ειδικά στούς τελευταίους που έχουν πολλούς σφηνωμένους βράχους που χρησίμευαν σαν πατάρια στις αγκυρώσεις.
Η πρώτη ομάδα που θα κατέβει τώρα θα πρέπει να έχει υλικά για διορθώσεις. Έχουν ακυρωθεί και παλιότερα αγκυρώσεις επειδή παρασύρθηκε το πρανές από κάτω τους, αλλά τώρα θα πρέπει να έχουμε πολύ μεγαλύτερες μεταβολές. Θα το δούμε.
Σε όλη τη διαδρομή από το Αλεποχώρι και μετά, υπήρχαν εκτεταμένες κατολισθήσεις που είχαν θάψει τον παραλιακό δρόμο σε πολλά σημεία, με εμφανέστατες επεμβάσεις καθαρισμού. Ακόμα και η Γερακίνα κατέβαζε νερό, όχι πολύ, αλλά σχημάτιζε ένα όμορφο διάφανο ποταμάκι. Άγγελος Βλαχόπουλος
Για το τριήμερο της Καθ.Δευτέρας ταξιδέψαμε στη Λακωνία.
Το Σάββατο κατεβήκαμε στην Τρύπα του Βοριά και την απολαύσαμε μαζί με έξι συναδέλφους από τον ΣΕΛΑΣ και από την ΕΜΑΚ. Μαζί με τους δυό μας από τον Θησέα περιηγηθήκαμε μέχρι την λίμνη και το «χέρι».
Τις υπέροχες αίθουσες, , εγώ κι ο Γιώργος είχαμε περίπου τρία χρόνια να τις επισκεφθούμε. Οι υπόλοιποι της συντροφιάς δεν είχαν ξαναπάει μέχρι εκεί και το χάρηκαν ανάλογα.
Ενώ βρισκόμασταν στη αίθουσα της λίμνης μας συνάντησαν τρία-τέσσερα άτομα του ΣΠΕΛΕΟ από τα εννέα που κατέβηκαν στην σπηλιά. Είχαμε συνεννοηθεί, ήξεραν ότι θα είμαστε εκεί και σκόρπισαν κι αυτοί μέσα στούς πανέμορφους θαλάμους. Ήταν οι: Βασίλης Αθανασόπουλος, Δημήτρης Κανόλης, Λένα Καραγκολέ, Λευτέρης Καρτέρης, Νίκη Κεφαλιάνου, Κατερίνα Νικολάου, Γιώργος Πορτοκάλογλου, Άννα Ραπάνη, Βαλάσσης Χριστοδούλου. Τον Στάθη Καββαδά τον συναντήσαμε στην επιφάνεια. Δυστυχώς δεν κατέβηκε λόγω τραυματισμού.
Οι υπόλοιποι ήμασταν οι: Μίλτος Χασιαλής, Απόστολος Κούρτης, Αλέξανδρος Μαριόλης, Γιάννης Καΐσας από Σελας, οι Παναγιώτης Κωσταντόπουλος και Αριστείδης Τούντας από την ΕΜΑΚ, ο Γιώργος Εξηνταβελώνης και ο γράφων Άγγελος Βλαχόπουλος από τον Θησέα.
Το Σάββατο 17/1/15 είχαμε την ευκαιρία με τον Γιώργο Γεωργιάδη να κατεβούμε ένα κοντινό φαράγγι, που θέλαμε να δούμε αν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για εκπαίδευση. Είναι στην περιοχή της Μαγούλας Αττικής.
Ανεβήκαμε από μονοπάτι πού βγάζει στην αριστερή πλευρά και μπήκαμε στη κοίτη. Παρ’ όλο που βρήκαμε λίγα χιόνια στο ξεκίνημά μας, νερό δεν συναντήσαμε παρά ελάχιστο. Τα κατεβάσματα είναι περίπου 10, μικρά όλα εκτός από ένα, γύρω στα 20μ. Γράφω περίπου, γιατί κάποια από τα αρματωμένα κατεβάσματα θα μπορούσαν να είναι ελεύθερες καταβάσεις.
Βασικό είναι ότι είναι κοντά στην Αθήνα και έχει σχετικά εύκολη πρόσβαση . Επίσης θα μπορούσαν να προστεθούν τεχνικά σημεία όπως κάθετη τραβέρσα και παρακάμψεις.
Άγγελος Βλαχόπουλος
Η κοπή της πίτας του Συλλόγου του 2015, με συγκενείς, φίλους και νέα μέλη.
Την κάναμε στα γραφεία μας, μαζί με την Γενική Συνέλευση και τις εκλογές που ανέδειξαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου για την επόμενη διετία.
Με την καθοδήγηση του Μανώλη Μοσχολιδάκη, την Κυριακή 4/1/15, κάναμε την πρώτη εξόρμηση του Συλλόγου για το 2015 στις γαλαρίες του Λαυρίου. Μπήκαμε από την είσοδο «Πηγάδι του Βορρά» στο δυστυχώς καμένο πευκοδάσος της περιοχής Βίλια και κατεβήκαμε τουλάχιστον τέσσερα επίπεδα κάτω τριγυρίζοντας στις δαιδαλώδεις στοές.
Τα εγκαταλειμμένα μηχανήματα που σκουριάζουν άχρηστα πια, κάνουν τη φαντασία να τρέχει σε εικόνες του ορυχείου γεμάτες κόσμο που να κάνει διάφορες δουλειές τριγύρω. Από το φόρτωμα των βαγονέτων από τις γλίστρες με τα διαφράγματα, τις αναθυμιάσεις από τις πετρελαιομηχανές, τα αναβατόρια του κεντρικού φρεατίου να ανεβοκατεβαίνουν, τα αεροτρύπανα να φτιάχνουν τις υποδοχές για τα φουρνέλα, μέχρι το ξήλωμα των υλικών που άξιζε να ανασυρθούν για να γίνει η αποχώρηση του προσωπικού και η τελική εγκατάλειψη του υπόγειου συστήματος στην μοίρα που του επιφυλάσσει ο χρόνος.
Τόπους-τόπους έχει ήδη αρχίσει το βουνό να επουλώνει τις πληγές του. Τα ξύλα έχουν ξεραθεί και σε πολλά σημεία έχουν ραγίσει και άλλα έχουν σπάσει από την πίεση των τοιχωμάτων. Τα σίδερα, έχουν έντονη σκουριά και σαπίζουν στη θέση που τοποθετήθηκαν πριν πολλά χρόνια. Τα τοιχώματα έχουν κι αυτά αρχίσει να υποχωρούν και σε ελάχιστο χρόνο για τα γεωλογικά μεγέθη, τα ανθρώπινα ίχνη θα χαθούν αφήνοντας κάποιους ελάχιστους περιορισμένους θύλακες αέρα.
Εκτός του Μανώλη ήμασταν οι, Παναγιώτης Γεωργίου, Δημήτρης Καλογερόπουλος, Γεράσιμος Κρεμμύδας, Βάσια Μαλιτσιόβα κι ο γράφων Άγγελος Βλαχόπουλος.
Καλή Χρονιά και καλή αρχή σε όλους.
Μερικές φωτογραφίες από τις τελευταίες επισκέψεις στο Βάραθρο του Πύργου.
Έχουν εξερευνηθεί νέα κομμάτια αλλά το μέγιστο βάθος παραμαμένει περίπου το ίδιο (περίπου -125μ).
Θα ακολουθήσει επίσκεψη για χαρτογράφηση για μια λεπτομερή αποτύπωση των νέων κομματιών.
