Το σπήλαιο της Νταμούχαρης

Στη Νταμούχαρη αυτό το εκπληκτικό χωριουδάκι του Πηλίου εξερευνήσαμε στις 16-8-18 ένα άγνωστο σπήλαιο μέσα στο ομώνυμο φαράγγι.

Συνοδοιπόροι στην εξερεύνηση  η Ξένια Γεωργοπούλου και  ο Κώστας Στασινός  οι οποίοι τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στη περιοχή για  τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Ξεκινήσαμε στις  8 το πρωί από το χωριό Νταμούχαρη αφήνοντας το ένα αυτοκίνητο στο πάρκινγκ. Με το δεύτερο αυτοκίνητο ανεβήκαμε  στο χωριό Μούρεσι και στη συνοικία του ‘’Ταμπακέικα’’  όπου και παρκάραμε  το αυτοκίνητο. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε το μονοπάτι  για το σπήλαιο ”Κένταυρος Χείρων”.

Η  διαδρομή μέχρι το σπήλαιο είναι πλακόστρωτη και τελειώνει στη σιδερόφρακτη είσοδο του σπηλαίου Κένταυρος Χείρων. Η βελτίωση του χώρου οφείλεται σε κάποιο παλαιό  Ευρωπαϊκό  πρόγραμμα ανάδειξης  του χώρου. Πλακόστρωση, διακόσμηση, σήμανση, κάγκελα και πολλές άλλες κατασκευές. Δυστυχώς σήμερα ο χώρος δεν θυμίζει τίποτα  από την αρχική του αίγλη. Αφέθηκε στη τύχη του. Η  βλάστηση σκεπάζει ένα σημαντικό μέρος της διαδρομής  όμως παρόλα αυτά  διευκολύνεται  η εύρεση του σπηλαίου.

Φτάνοντας στο σπήλαιο εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η καγκελωτή πόρτα του σπηλαίου αφήνει ένα μικρό άνοιγμα.  Άλλη μια περίπτωση που θυμίζει ‘’εισέρχεσθε με δική σας ευθύνη’’.

Το σπήλαιο έχει αρκετό ενδιαφέρον και αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος αλλά εμείς έχοντας επίγνωση του διαθέσιμου χρόνου δεν μπήκαμε αυτή τη φορά  και συνεχίσαμε την  διαδρομή κατεβαίνοντας καμιά 200 μ. ώσπου φτάσαμε στο φαράγγι της  Νταμούχαρης.

Εδώ μας περίμεναν  σκιερά πλατάνια και γλυφές βράχων για να δροσιστούμε.Το  φαράγγι δεν έχει νερό τους θερινούς μήνες, δεν είναι τεχνικό και είναι σχετικά μικρό και εύκολο. Έχει καμιά δεκαριά ραπέλ με το μεγαλύτερο 15 μ περίπου. Η ασφάλιση του φαραγγιού χρήζει συντήρησης γιαυτό  χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Σε ένα τρίωρο περίπου  φτάσαμε στην είσοδο του σπηλαίου παρατηρώντας την δεξιά  πλευρά του φαραγγιού. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα για την ανακάλυψη του. Έχει μικρή είσοδο 1μ. περίπου και το  δυνατό ρεύμα ψυχρού αέρα που εξέρχεται σηματοδοτεί το χώρο.

Οι συντεταγμένες το σπηλαίου Χ:39.401411920   Υ:23.179560740  Υψόμετρο από Μ.Σ.Θ  75 m    Απόσταση από ακτή:200μ.

[wpgmza id=”4″]

 

Το σπήλαιο δημιουργήθηκε από ένα πλευρικό ρήγμα του φαραγγιού που οδηγεί σε κατείσδυση μέρους των πλημυρικών  νερών του φαραγγιού   δημιουργώντας δυο κλιμακωτές αίθουσες που αποτελούν και το ‘’ισόγειο’’ του σπηλαίου.  Η είσοδος του σπηλαίου είναι τριγωνική πλευράς 1μ αλλά η συνέχειά της  είναι μια επιμήκης σχισμή  δύσκολη για εύσωμους. Μετά την είσοδο ακολουθεί  κάθοδος (1μ.)  για την πρώτη αίθουσα  και στη συνέχεια  κάθοδος (1μ.) για τη δεύτερη αίθουσα. Οι αίθουσες  είναι ευρυχωρες  και άνετες για την εξερεύνησή τους. Εξερευνήσαμε συνολικό μήκος διαδρομής 35 μ. χωρίς όμως ιδιαίτερο διάκοσμο.

Το ενδιαφέρον του σπηλαίου εστιάστηκε στην πηγή του ψυχρού ρεύματος αέρα  που εντοπίστηκε στη δεύτερη αίθουσα και ήταν ένα στενό κατακόρυφο βάραθρο ορατού βάθους άνω των 10 μ. Στη θέση αυτή ήταν δύσκολο να μείνει κανείς πολύ ώρα γιατί ο εξερχόμενος αέρας ήταν κρύος.

Ο περιορισμένος χρόνος και η έλλειψη κατάλληλου εξοπλισμού μας εμπόδισε να κατεβούμε στο βάραθρο. Αξίζει όμως μια αποστολή στο μέλλον να αποκαλύψει το υπόλοιπο τμήμα του το οποίο οι ενδείξεις μας οδηγούν σε πιθανή διασύνδεση με τη θάλασσα που βρίσκεται περίπου 200 μ. σε ευθεία γραμμή.

Νταμούχαρη  19.08.18

Κώστας Στασινός

Ξένια Γεωργοπούλου