Στον φιλόξενο χώρο της Γαίας Μάνης βρεθήκαμε για το τριήμερο της 25ης Μαρτίου, τρία άτομα από Αθήνα και επισκεφθήκαμε το καταστόλιστο βάραθρο που είναι εκεί κοντά. Πήραμε μαζί μας και τη Δέσποινα, μια κοπέλα του Μανιάτικου Συλλόγου, που μετά από τα μαθήματα που της είχαν κάνει μέσα στη βάση, αισθανόταν και ήταν ικανή να ακολουθήσει σε πραγματικό σπήλαιο, με την ανάλογη προσοχή από εμάς, φυσικά.
Το σπήλαιο έχει εξερευνηθεί από παλιά, με πρωτοστάτη τον Κώστα Ξυδέα και είναι μια κάθετη κατάβαση 50 περίπου μέτρων, που καταλήγει σε μεγάλη αίθουσα. Στα άκρα της έχει αίθουσες πολύ στολισμένες με ποικίλα σπηλαιοθέματα, στις αποχρώσεις του καφέ, σε αρκετά όμως σημεία έχει και λευκό διάκοσμο. Το αρμάτωμά του έχει παλιώσει λίγο και χρειάζεται ανανέωση, αλλά βρήκαμε ασφαλή σημεία για τα απαραίτητα δεσίματα κι έτσι σύντομα βρεθήκαμε να περιδιαβαίνουμε στους όμορφους χώρους του.
Φωτογραφίσαμε τα διάφορα ενδιαφέροντα που βρήκαμε, ψάξαμε για μια πιθανολογούμενη συνέχεια που δεν βρήκαμε πιθανή, τουλάχιστον από τη διέλευση του αέρα, δεν φαινόταν να υπάρχει κάποια αξιόλογη συνέχεια και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε την ώρα που έπεφτε ο ήλιος.
Την επομένη ασχοληθήκαμε με τη βελτίωση της πρόσβασης σε μια ορθοπλαγιά 100 και πλέον μέτρων που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι για προπόνηση, παλέψαμε με τη ζούγκλα που έχει δημιουργηθεί εκεί μερικές ώρες και κάποια στιγμή ξαναγυρίσαμε στη βάση και στις κουβέντες για τα παλιά που έχουμε βιώσει με τα παιδιά και τα νέα που έχουν από την περιοχή.
Για μια ακόμη φορά ευχαριστήσαμε για τη φιλοξενία και γεμάτοι χαμόγελα, αρχίσαμε το δρόμο για την επιστροφή στη δικιά μας βάση, την Αθήνα.