Η Σαββατιάτικη εξόρμησή μας με φόντο τον καταγάλανο ουρανό, είχε στόχο την κατάβασή μας στο Βάραθρο Μαυροβουνίου, το “Παραξήγηση” για τους γνώστες. Περπατήσαμε περίπου μια ωρίτσα το ανηφορικό μονοπάτι και φτάσαμε στο βάραθρο αρχίζοντας στα γρήγορα το αρμάτωμα.
Από το 2015 νομίζω ότι είχα να πάω εκεί, και διάφορα εμπόδια μας είχαν σταματήσει από το να το τερματίσουμε, ένα εκ των οποίων ήταν η πληθώρα προσφάτως νεκρών ποντικών που έκαναν τις συνθήκες αποτρεπτικές λόγω φυσικά της βρώμας και της αηδίας. Αυτή τη φορά τα βρήκαμε, τα περισσότερα χωνεμένα, άλλα μουμιοποιημένα και σίγουρα χωρίς την μυρωδιά που μας έδιωξε την άλλη φορά.
Σύντομα βρεθήκαμε στο κάτω-κάτω ομορφότερο τμήμα του σπηλαίου παίρνοντας τις ανάλογες φωτογραφίες και πήραμε το δρόμο για πάνω.