4 και 5 Ιουλίου 2020 Φαράγγι Ροσκά

Ένα Σαββατοκύριακο με κάπως άστατο καιρό διαλέξαμε για να κατέβουμε το αγαπημένο μας φαράγγι, η παροδικότητα όμως των φαινομένων, όπως επίσης και το ότι θα βρισκόμασταν στα κάτω-κάτω όρια του μετώπου της κακοκαιρίας μας έδινε τα στοιχεία ότι θα μπορούσαμε να το επιχειρήσουμε χωρίς να έχουμε τόσο πολλά νερά που να μας δυσκολέψουν.
Φτάσαμε αργά το βράδυ στον κατασκηνωτικό χώρο δίπλα στον Κρικελοπόταμο, που είχε από μέτριο έως λίγο νερό, πράγμα πολύ καθησυχαστικό, στήσαμε τις σκηνές μας, μαγειρέψαμε, φάγαμε και πέσαμε για ύπνο. Μέσα στη νύχτα έφτασαν κι οι υπόλοιποι από Καλαμάτα.
Σηκωθήκαμε στις 7:00′ και αρχίσαμε τις ετοιμασίες για να είμαστε περίπου στις 9:30′ στη πλατεία στη Ροσκά και λίγο αργότερα στην αρχή των καταβάσεων. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι οι κάτοικοι είχαν καθαρίσει τις τσουκνίδες που είναι ιδιαίτερα μεγάλες και σε μεγάλη απόσταση, από τα σπίτια μέχρι μιά παλιά πετρόχτιστη πηγή.
Ξεκινήσαμε τις καταβάσεις στην αρχή νωχελικά, αλλά μετά μπήκαμε στο ρυθμό και ζωηρέψαμε όσο ανέβαινε και το κέφι της παρέας που αντίκριζε τα πανέμορφα τοπία με τα νερά που έτρεχαν από τα πλάγια σχηματίζοντας απαλές κουρτίνες και την πρασινάδα που σκέπαζε τα τοιχώματα δεξιά κι αριστερά. Βρήκαμε κάποια βύσματα που θέλουν αλλαγή, αλλά γενικά δεν χρειάστηκε πουθενά να κάνουμε κάποια εναλλακτικά ρελέ, συνεχίζοντας ακάθεκτοι και απολαμβάνοντας τη διάσχιση. Το νερό ήταν λίγο και λασπωμένο και στην εκβολή του στον Κρικελοπόταμο έκανε μεγάλη διαφορά με τα καθαρά νερά του ποταμιού.
Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Πανταβέχει και μετά από τις ανάλογες φωτογραφίες ανεβήκαμε μέχρι την κατασκήνωση. Μια μπόρα που άρχισε και δυνάμωνε, κράτησε κάμποση ώρα και μας δυσκόλεψε λίγο όταν αλλάζαμε, αλλά βάλαμε τα αδιάβροχά μας, φτιάξαμε και ένα υποστεγάκι με μουσαμά και καθίσαμε να μαγειρέψουμε και να φάμε με όρεξη. Η βροχή μετά από καμιά-μιάμιση ώρα σταμάτησε και δεν ξαναέβρεξε.
Ο ύπνος που μας έλειψε από την προηγούμενη, μας ήρθε εύκολα και προσωπικά δεν τον διέκοψα για κανένα λόγο, μέχρι που έφεξε.
Την επομένη φύγαμε για τον Προυσό και βάλαμε πάλι τις στολές μας, κάνοντας λίγο περπάτημα σε μικτό πεδίο σε ένα από τα φαράγγια που συναντήσαμε στο δρόμο μας, για να έχουμε μια καλή δικαιολογία για το τσιμπούσι που ακολούθησε!
Η Ομάδα από Καλαμάτα: Γιώργος Εξηνταβελώνης, Κώστας Φύκιρης, Γιώργος Στεφανούρης, Ειρήνη Ατλαντζή, Πολίνα Ορφανίδου και από Αθήνα: Βαγγέλης Μαρκόπουλος, Ανδρέας Βαλλογιάννης και Άγγελος Βλαχόπουλος.


Στο φαράγγι ήρθε και ομάδα της ΟΔΕΥΩ που μπήκε μετά από μας και τους πέτυχε η βροχή. Όλα όμως πήγαν καλά και συναντηθήκαμε αργότερα στο χώρο της κατασκήνωσης όπου ανταλλάξαμε τις εμπειρίες μας.