Μετά την Κυριακή του Πάσχα, για να κάνουμε και λίγη δράση κι όχι μόνο φαγοπότι, μπήκαμε στο Φαράγγι των Μύλων με τρυπάνι για να κάνουμε βελτιώσεις. Ανεβήκαμε, όπως συνηθίζουμε, με τα πόδια γιατί εκτός της άσκησης είχαμε ακούσει για ζημιές στα περάσματα από τις βροχές. Πράγματι, ο χωματόδρομος έχει αρκετά νεροφαγώματα, αλλά σε ένα σημείο έχει μια κατολίσθηση που δεν αφήνει καθόλου περιθώρια για αυτοκίνητο. Στο σημείο που είναι η στροφή που στρίβουμε αριστερά στο μονοπάτι που πάει στο φαράγγι, υπάρχει ένα νεροφάγωμα βάθους μισού με ένα μέτρο και πλάτους πάνω από πέντε. Έχει αναδειχθεί μία ξερή κοίτη με λευκά βότσαλα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ δέκα χρόνια τώρα και το νερό αναδύεται διακόσια μέτρα περίπου πιο κάτω και συνεχίζει να τρέχει σε όλο το μήκος της πορείας μέχρι και τη θάλασσα.
Μέσα τώρα, στα πρανή όπου υπήρχαν πέτρες και μικρότερα βράχια, έχουν παρασυρθεί και έχουν αλλάξει τα περπατητά κομμάτια, αλλά οι αγκυρώσεις γενικά δεν έχουν αχρηστευτεί, εκτός από την παράκαμψη στο τέλος που δεν είχε μείνει ούτε το βύσμα.
Κάναμε βελτιώσεις σε διάφορα σημεία, αντικαταστήσαμε με αλυσίδα τις μονές ασφάλειες στην τελευταία κατάβαση και ξανατοποθετήσαμε σε λιγότερο εκτεθειμένο σημείο την πλακέττα της παράκαμψης.
Ενισχύσαμε την αλυσίδα της μεγάλης κατάβασης για να μην εξαρτώμαστε πολύ από τον ιμάντα από πάνω, αλλά θα χρειαστεί να ξεβιδώσουμε ή να κόψουμε το κάτω χαλαρό βύσμα και να βάλουμε ένα άλλο για να λήξει οριστικά το πρόβλημα.

Ήμασταν οι: Δημήτρης Καραχρήστος, Απόστολος Τραματζάς, Jad Yaghi και ο γράφων, Άγγελος Βλαχόπουλος.