Παρασκευή πρωί φύγαμε για να καλύψουμε την αρκετά μεγάλη απόσταση μέχρι το πεδίο ερευνών που είχαμε προκαθορίσει, με βάση τις έρευνες του Τάκη Καπλαντζή. Θέλαμε να έχουμε τουλάχιστον δύο μέρες πλήρεις για να περπατήσουμε όλα τα επιλεγμένα μέρη και να τα δούμε όσο θα μπορούσαμε προσεκτικότερα.

Ξεκινούσαμε κάθε μέρα από τα 1400 περίπου και ανεβαίναμε μέχρι τις κορυφές, γύρω στα 1600.

Ο τόπος μας έδωσε αρκετά σημεία για περαιτέρω έρευνα και περισσότερο ξεμπάζωμα, γιατί υπήρχαν παλιά ορεινά χωράφια και κατά συνέπεια ότι υπήρχε από χάσματα, ήταν επιχωμένο . Ότι βρίσκαμε το προσπαθούσαμε λίγο και το αφήναμε για τη συνέχιση του σαρώματος της περιοχής. Στα μέρη αυτά κρατούσε ακόμη λίγες χιονούρες και γενικά το βράδυ είχε κρύο.

Τελειώσαμε τις έρευνες την Κυριακή, εντοπίζοντας ένα τελευταίο στίγμα, με παράλληλη έρευνα βέβαια της γύρω περιοχής.

Άγγελος Βλαχόπουλος

Η Σαββατιάτικη εξόρμησή μας με φόντο τον καταγάλανο ουρανό, είχε στόχο την κατάβασή μας στο Βάραθρο Μαυροβουνίου, το “Παραξήγηση” για τους γνώστες. Περπατήσαμε περίπου μια ωρίτσα το ανηφορικό μονοπάτι και φτάσαμε στο βάραθρο αρχίζοντας στα γρήγορα το αρμάτωμα.
Από το 2015 νομίζω ότι είχα να πάω εκεί, και διάφορα εμπόδια μας είχαν σταματήσει από το να το τερματίσουμε, ένα εκ των οποίων ήταν η πληθώρα προσφάτως νεκρών ποντικών που έκαναν τις συνθήκες αποτρεπτικές λόγω φυσικά της βρώμας και της αηδίας. Αυτή τη φορά τα βρήκαμε, τα περισσότερα χωνεμένα, άλλα μουμιοποιημένα και σίγουρα χωρίς την μυρωδιά που μας έδιωξε την άλλη φορά.
Σύντομα βρεθήκαμε στο κάτω-κάτω ομορφότερο τμήμα του σπηλαίου παίρνοντας τις ανάλογες φωτογραφίες και πήραμε το δρόμο για πάνω.