Ηλιόλουστη και ζεστή ήταν η μέρα, αλλά το είχαμε προσχεδιάσει ότι θα κάναμε ένα κατέβασμα με τον Δημήτρη και τον Γιάννη.
Πήραμε τα απαραίτητα και ξεκινήσαμε τις τεχνικές καταρρηχήσεις αργά το πρωί προσέχοντας τον Γιάννη στις πρώτες του, ομολογουμένως επιτυχημένες προσπάθειες.
Όλα πήγαν μιά χαρά και σε όλες τις τραβέρσες και παρακάμψεις τα πήγαμε τέλεια. Οι αγκυρώσεις παίρνουν κάποιες διορθώσεις, αλλά περισσότερο, το πεδίο χρειάζεται λίγο καθάρισμα από πεσμένα κλαριά και το κλείσιμο από τα βάτα.
Γρήγορα καταλήξαμε στα τελευταία τρία συνεχόμενα ραπέλ, κάναμε και μιά συνοδευόμενη κατάβαση, για την εμπειρία και έτσι χαλαρά καταλήξαμε σε γνωστό μας ταβερνάκι στο Σχοίνο για αναπλήρωση.
Δημήτρης Καραχρήστος, Γιάννης Σιουλας, Άγγελος Βλαχόπουλος.

Την Κυριακή 10 Ιουνίου την είχαμε προ πολλού κανονίσει με τον Γιώργο Γεωργιάδη για να κάνουμε ένα φαράγγι και κατά προτίμηση την Καλλιθέα. Όχι μόνο το μπορέσαμε, αλλά μαζευτήκαμε δεκατέσσερα άτομα, εννέα από τον Θησέα, δύο από ΕΟΔ, δύο από ΣΠΕΛΕΟ και ένας φίλος ορειβάτης από την Τρίπολη.
Ο καιρός έλεγε ότι θα έβρεχε το απόγευμα και προς το βράδυ θα χειροτέρευε, αλλά υπολογίσαμε ότι θα είχαμε τον χρόνο να βγούμε μέχρι τότε.
Με κάποιες καθυστερήσεις, νωρίς το μεσημέρι ήμασταν στις βάθρες της αρχής των καταβάσεων και ετοιμαζόμασταν. Το νερό ήταν λίγο σχετικά, αλλά αρκετό και δροσερό όπως πάντα.
Με επτά άτομα να αρματώνουν η κίνηση ήταν σχετικά γρήγορη και δεν υπήρχαν μεγάλες αναμονές. Πρέπει να είχα 2-3 χρόνια να το επισκεφθώ, αλλά μετά από κάποιες γερές κατεβασιές που είχε κάνει 5-6 χρόνια πριν αλλάζοντας αρκετά την κοίτη, δεν μου φάνηκε να έχει ξαναγίνει κάτι συνταρακτικό. Τα αρματώματα ήταν εντάξει και οι βάθρες για βουτιές, όπως τις θυμόμασταν για να κάνουμε τα άλματά μας άφοβα.
Νωρίς το απόγευμα ξεκίνησαν κάποιες ψιχάλες που μετά από λίγο αγρίεψαν λιγάκι, αλλά ήμασταν ήδη στο προτελευταίο κατέβασμα, είχαμε στήσει την οδηγούμενη κατάβαση και κάνοντας το τελευταίο άλμα βγήκαμε στα αυτοκίνητα.
Εκτός από τον Γιώργο που αναφέρω στην αρχή, ήμασταν οι Γιώργος Εξηνταβελώνης, Γεράσιμος Κρεμμύδας, Ρούλα Λιανού, Σπύρος και Γιώργος Ζαννιάς, Τάσος Κειβανίδης, Γιώργος Δήσιος, Ανδρέας Βαλλογιάννης, Θόδωρος Καρύδης, Βασίλης Αθανασόπουλος, Ξένια Γεωργοπούλου, Τζένη Λιβανού, κι εγώ.
Άγγελος Βλαχόπουλος

Από την Αθήνα φύγαμε το απόγευμα της Παρασκευής για να είμαστε όσο μπορούσαμε νωρίτερα στον κατασκηνωτικό χώρο κοντά στο χωριό Ροσκά, δίπλα στον Κρικελοπόταμο. Παρ’ όλα αυτά πάλι φτάσαμε πολύ αργά αφού το ένα μόνο αυτοκίνητο ήταν 4χ4 και ο δρόμος από Δομνίστα παραμένει άφτιαχτος και μάλιστα σε ορισμένα σημεία χειρότερος απ’ ότι θυμόμουνα. Κατεβαίναμε, πετάγαμε πέτρες και ισιώναμε όσο μπορούσαμε τα δύσκολα κομμάτια για να μην πάθει ζημιά το χαμηλότερο αυτοκίνητο.
Την επομένη μπήκαμε στο ένα αυτοκίνητο και οι έξι και αφού γεμίσαμε νερό στην βρύση της πλατείας του χωριού, κατηφορίσαμε για το φαράγγι.
Είχαμε μια όμορφη μέρα και τα χρώματα του φαραγγιού ήταν έντονα με ευχάριστες εναλλαγές από τα σκιερά σε ηλιόλουστα κομμάτια και τα σημεία που τρέχουν τα νερά σαν μικρά Πανταβρέχει, ήταν πλούσια σε ροή, μάλιστα επειδή συνήθως όλα τρέχουν από αριστερά, φέτος είδα νερά κι από τα δεξιά. Πολλές οι βροχές το τελευταίο διάστημα, αλλά σε μάς έπεσαν μόνο μερικές σταγόνες κι αυτές σκορπιστές από κάποια μακρινή καταιγίδα. Αυτή τη φορά περίπου στα μισά βρήκαμε δύο κατολισθήσεις, πρώτα μία μεγάλη που το νερό πέρναγε από κάτω της, έπειτα μία μικρότερη και τέλος έναν μεγάλο κορμό, όλα φρέσκα κατορθώματα του περασμένου χειμώνα. Πιο κάτω η κοίτη καθάρισε πάλι και εκτός από μία πλακέτα που έχει φύγει και η βίδα μπήκε μέσα, οι ασφάλειες με κάτι σφιξίματα και καθαρίσματα, ήταν εντάξει. Υπάρχουν μερικές μονές αγκυρώσεις και κάποιες μάπες που έχουν οξειδωθεί αλλά φαίνονται να κρατάνε, όμως καλό θα ήταν κάποια στιγμή να τις αλλάξουμε . Κάποια φορά θα πρέπει να πάρουμε τρυπάνι και να το κάνουμε κι αυτό. Αρματώναμε μόνο οι δυο μας με τον Βαγγέλη, ήμουνα ο μόνος που είχα ξανακάνει τη διαδρομή, κι έτσι είχαμε σχετικές καθυστερήσεις, όμως η υπόλοιπη ομάδα με τα τρία κορίτσια και τον Ανδρέα που μόλις τελείωσε το σεμινάριο, τα πήγαν μια χαρά χωρίς να εκφράσουν δυσφορία ή κούραση. Απολαύσαμε το Πανταβρέχει που είχε πολλά νερά, επιστρέψαμε στις σκηνές και μέχρι να κατεβάσουμε το 4Χ4 με το άλλο αυτοκίνητο ο ήλιος είχε πέσει πίσω από τις δασωμένες πλαγιές.
Βγάλαμε τους φακούς μας, ετοιμάσαμε τα φαγητά μας συζητώντας για τα γεγονότα της ημέρας, γελάσαμε με τα παθήματά μας στο φαράγγι, εγώ έδωσα συγχαρητήρια σε όλους για την αντοχή και την υπομονή, αλλά εξέφρασα την απορία, πως δεν παραπονέθηκε κανένας! Μου εκμυστηρεύτηκαν μέσα σε γέλια ότι όλοι το κρατούσαν μέσα τους ελπίζοντας ότι η επόμενη θα ήταν η τελευταία κατάβαση! Νωρίς-νωρίς αποσυρθήκαμε για ύπνο με μια–δυό πυγολαμπίδες που πέρασαν φευγαλέα πάνω απ’ τις σκηνές και χάθηκαν στα φυλλώματα, να μας καληνυχτίζουν.
Την επομένη φύγαμε με πορεία προς τον Προυσό και περπατήσαμε ανεβαίνοντας στις γύρω κορφές απολαμβάνοντας τη θέα με τις κατάφυτες πλαγιές και είδαμε νερά να τρέχουν από απρόσμενα σημεία στις κάθετες πλαγιές. Ήταν μια πολύ καλή αποθεραπεία για την προηγούμενη δράση μας.
Η ομάδα: Βαγγέλης Μαρκόπουλος, Μαριάννα Τάσση, Νιόνια Μαλεφάκη, Ρούλα Λιανού, Ανδρέας Βαλλογιάννης, Άγγελος Βλαχόπουλος.

Το Σάββατο 19/5/18 ξαναπήγαμε στην οικοδομή για επαναλήψεις των τεχνικών του Σεμιναρίου και συμπληρώματα σε ότι δεν είχαμε κάνει το προηγούμενο, με πολύ καλά αποτελέσματα. Αυτό επαληθεύτηκε και την Κυριακή που πήγαμε σε πραγματικό πεδίο με νερό, στο φαράγγι της Νέδας, όπου φάνηκαν τα αποτελέσματα της προπόνησης. Μαζί μας ήταν κι ο Γιώργος Εξηνταβελώνης από την Καλαμάτα με τον οποίο ήμασταν στην τετραμελή ομάδα που εξερεύνησε και ασφάλισε για πρώτη φορά το φαράγγι πριν 6-7 χρόνια.
Ανεβήκαμε από το μονοπάτι που ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση, μετά τις προσπάθειες και του Γιώργου που πριν μήνες ανέβασε χορτοκοπτικό. Το υγρό στοιχείο ήταν έντονο και διασκεδάσαμε με τα μικρά άλματα και τις καταβάσεις. Στο σημείο που σχηματίζεται μια χαρακτηριστική χύτρα στην οποία συνήθως πέφτουμε με άλμα 2-3μέτρα, αναγκαστήκαμε να βάλουμε σχοινί επειδή ένας μεγάλος κορμός έχει σφηνώσει στο κέντρο κάνοντάς το επικίνδυνο, πρόσθεσε όμως μια πινελιά περιπέτειας στο μικρό και όμορφο φαράγγι. Συνεχίσαμε και περάσαμε τον 30μετρο καταρράκτη και χωρίς να βγούμε από το μεταλλικό γεφυράκι που οδηγεί στο μονοπάτι της επιστροφής, κατεβήκαμε στην κύρια κοίτη της Νέδας με άλλα δύο τεχνικά κατεβάσματα. Εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούσαμε να επισκεφθούμε τη «σπηλιά» από την οποία περνάει το ποτάμι, λόγω της μεγάλης ποσότητας του νερού που δεν θα μας επέτρεπε να επιστρέψουμε με ασφάλεια και αποφασίσαμε να ανέβουμε στα αυτοκίνητα από την κοίτη. Ήταν πολύ καλή εμπειρία και σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα διαδρομή από το κλασσικό μονοπάτι. Σύντομα αντικρύσαμε το πέτρινο τοξωτό γεφύρι, που είναι στο ξεκίνημα του μονοπατιού, αλλάξαμε και περάσαμε από ένα ταβερνάκι της περιοχής για ανεφοδιασμό.
Όλοι οι νέοι στο άθλημα φίλοι μας ενθουσιάστηκαν από την εμπειρία και περιμένουν ακόμα περισσότερες από μεγαλύτερα κι ομορφότερα φαράγγια, όπως της Ροσκάς που κανονίζουμε για τις επόμενες μέρες.
Καλές και ασφαλείς καταβάσεις.
Άγγελος Βλαχόπουλος

Την Τετάρτη 9/5/18 ξεκίνησε το φετινό Σεμινάριο Μύησης με τα θεωρητικά και στη συνέχεια το Σάββατο προπονηθήκαμε στην Οικοδομή στου Παπάγου.
Την Κυριακή 13/5/18 μπήκαμε στο πρώτο φαράγγι, της Γερακίνας, όπου εφαρμόσαμε τις τεχνικές σε πραγματικό πεδίο. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία για όλους, τα πήγαν πολύ καλά και πήραν μια πραγματική εικόνα για τη δραστηριότητα. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι στα αυτοκίνητα και πολύ σύντομα βρεθήκαμε σε ταβερνάκι της περιοχής για τα περαιτέρω.

Για την τελευταία κατάβαση του σεμιναρίου 15/10/17, διαλέξαμε το φαράγγι της Σεργούλας που έχουμε αρματώσει πλήρως για εκπαίδευση και έχει πάντα νερό και πολύ όμορφα τοπία.
Μαζευτήκαμε έντεκα άτομα συνολικά σε τρία αυτοκίνητα, φτάσαμε σχετικά νωρίς, δυστυχώς έχει λίγο απόσταση από την Αθήνα και νωρίς το μεσημέρι ξεκινήσαμε τις καταβάσεις.
Όλοι οι εκπαιδευόμενοι τα πήγαν πολύ καλά εκτελώντας τις τεχνικές και τα μέτρια άλματα των τριών, τεσσάρων και πέντε μέτρων πολύ σωστά και διασκεδάζοντας μαζί μας.
Ενώ η κύρια ροή ήταν πλούσια και μετά από 2-3 καταβάσεις από το πλάι έτρεχαν νερά, στο μικρό «Πανταβρέχει» που είναι προς το τέλος, δεν είχε παρά μόνο λίγες σταγόνες. Σ’ αυτή την περιοχή που συνήθως έχει πλούσιες βροχοπτώσεις, έχει να βρέξει πέντε μήνες, όπως μας είπε και φίλος που μένει στην περιοχή. Φαινόμενα των καιρών. Πάλι καλά που κρατάνε καλά τα υπόγεια ύδατα που τροφοδοτούν το φαράγγι.
Όλες οι αγκυρώσεις ήταν σε πολύ καλή κατάσταση εκτός από εκείνες που έχουν υποστεί την γνωστή μας εκτεταμένη κατολίσθηση. Σε κάποια στιγμή θα κάνουμε τον κόπο να την φτιάξουμε κι αυτή, τώρα που βλέπουμε ότι έχει σταθεροποιηθεί κάπως η διαμόρφωση της κοίτης.

Ξεκίνησε το σεμινάριο με τα θεωρητικά την Τετάρτη 4/10, το Σάββατο πήγαμε στην γνωστή μας οικοδομή για προπόνηση και την Κυριακή κατεβήκαμε το φαράγγι των Μύλων. Όλοι οι εκπαιδευόμενοι είχαν πολύ καλές επιδόσεις και με σταθερότητα εκτέλεσαν τις τεχνικές και τα κλειδώματα των καταβατήρων.

Η ηλιόλουστη μέρα, που προέβλεπαν τα δελτία καιρού, μας έβγαλε από την Αθήνα και το πρωινό μας βρήκε να ταξιδεύουμε για να επισκεφθούμε το κοντινό μας φαράγγι. Ο Σπύρος Ζαννιάς, ο Άγγελος Κουρής κι ο γράφων Άγγελος Βλαχόπουλος, αφήσαμε το αυτοκίνητο στην γνωστή παραλία και ανεβήκαμε περπατώντας, συζητώντας και καλαμπουρίζοντας την σύντομη διαδρομή για την είσοδο του φαραγγιού. Είχαμε μια όμορφη και χαλαρή κατάβαση κάνοντας μικρές διορθώσεις στο αρμάτωμα και καταλήξαμε πολύ νωρίς το μεσημέρι στο τέλος του φαραγγιού.

Μετά την παρουσίαση της Γεωλογίας την Παρασκευή και τον εμπλουτισμό και τις επαναλήψεις των τεχνικών στην οικοδομή το Σάββατο, την Κυριακή μπήκαμε πανέτοιμοι στο Φαράγγι του Χάβου στα Καμπιά Ευβοίας. Μαζί με τα άτομα του σχολείου μαζευτήκαμε άλλοι δέκα φτιάχνοντας μια μεγάλη κεφάτη παρέα και μπήκαμε ορεξάτοι-ες για να δούμε λίγο νερό. Όντως υπήρχε λίγο στην κοίτη, δυστυχώς όμως σύντομα χάθηκε στο υπέδαφος αφήνοντας το πεδίο κατάστεγνο. Αφού το νερό δεν μας έκανε τη χάρη, χωρίς να πτοηθούμε, συνεχίσαμε εκτελώντας τις ασκήσεις στο όμορφο πεδίο που με χαρά διαπιστώσαμε ότι ήταν αρκετά καθαρό, χωρίς τα σκουπίδια που βλέπαμε άλλες παλιότερες χρονιές όταν έπεφτε η στάθμη.
Προχωρώντας αργά και σταθερά φτάσαμε κάποια στιγμή στην τελευταία βάθρα πριν την έξοδο, η οποία κρατούσε νερό που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε. Στήσαμε εκεί μία αερογέφυρα και περάσαμε πάνω απ’ το νερό.
Συμπληρώσαμε επίσης δύο σημεία με αγκυρώσεις που θεωρήσαμε ότι συμβάλλουν στην εκπαίδευση, ένα στην πρώτη κατάβαση που οδηγεί στην παράκαμψη δεξιά που είχαμε τοποθετήσει παλιότερα και ένα στο τέλος απέναντι από το γερό διαμπερές.
Όλα πήγαν πάρα πολύ καλά και γρήγορα καταλήξαμε σε γνωστό ταβερνάκι για πέστροφες και λοιπά, αφού βεβαίως κάναμε τις απονομές των Βεβαιώσεων Παρακολούθησης του Σεμιναρίου, που είναι οι: Αινίας Γιώτης, Αλέξανδρος Πουλάκης, Άρης Μουζακίτης, Κωνσταντίνος Τσιακμάκης, Μάρθα Δημάκη, Νικόλαος Σαριδάκης, Ρούλα Λιανού, Σωτήρης Κωνσταντινίδης και Θανάσης Μπακογιάννης.
Ακολούθησαν απονομές Βεβαιώσεων Σπηλαιολογίας παλιότερων μελών, του Τάκη Καπλαντζή, Διονύση Δρίλλια και Βαγγέλη Μαρκόπουλου, που δεν τις είχαν παραλάβει και νωρίς το βραδάκι αναχωρήσαμε.
Και σ’ ανώτερα παιδιά!
Συγχαρητήρια στην νέα Φαραγγο-ομάδα και καλή σταδιοδρομία στη διάσχιση φαραγγιών, αλλά και στη Σπηλαιολογία για την οποία όλοι έδειξαν πολύ ενδιαφέρον!